18. Magia nie istnieje!

[Akayla]

Berg zamruczał, odwzajemniając pocałunek w podobny sposób.

- Dbam o kondycję lub aż tak bardzo mi się podobasz - szepnął jej słodko do ucha i sięgnął do wiązań jej sukni.

[Cerro]

Maula zachichotała.

- Spróbowałabym nie - mruknęła, gryząc go lekko w ucho w ramach wzajemności.

[Akayla]

Berg uśmiechnął się i czule przesunął dłońmi po jej ciele.

...

Leżeli jeszcze chwilę w rozleniwieniu.

- Wracamy pod dach czy za bardzo ci się tu podoba? - zapytał cicho, głaszcząc ją delikatnie po głowie.

[Cerro]

Maula mruknęła, układając głowę wygodniej w zagłębieniu jego ramienia. Kiedy się odezwała, mógł poczuć na szyi jej ciepły oddech:

- Nie mam zupełnie nic przeciwko, żebyśmy zostali tutaj. Jest pięknie - zapewniła.

[Akayla]

- Twoja uroda przyćmiewa wszystkie gwiazdy - zapewnił Berg bez mrugnięcia okiem, całując ją miękko. - W porządku.

[Cerro]

Maula zachichotała.

- Moja próżność i zadufanie w sobie są słynne na cały świat, ale jeśli powiesz coś takiego mniej chełpliwej kobiecie, wybuchnie śmiechem - zapewniła go, mrugając łobuzersko.

[Akayla]

Berg zachichotał.

- Możliwe - odrzekł pogodnie. - I pewnie słusznie, bo żadna nie dorównuje ci urodą - dodał z rozbawieniem.

[Cerro]

- Jesteś niemożliwy - powiedziała Maula ze śmiechem. - Idź spać, wasza wysokość, bo jutro królestwo będzie mieć do mnie pretensję, że ma niewyspanego króla. Czy może mam upić cię jeszcze bardziej?

[Akayla]

Berg roześmiał się ciepło.

- Nie, nie ma takiej potrzeby - zapewnił miękko i cmoknął ją raz jeszcze. - Dobrej nocy, kochana.

[Cerro]

- Nawzajem, wasza wysokość - mruknęła Maula.

Poranek zastał ich w tej samej pozycji, zdecydowanie nieco zdrętwiałych i nie da się ukryć - zmarzniętych. Klimat niekoniecznie sprzyjał nocom pod gołym niebem. Przebudzona Maula mruknęła i przewróciła się na plecy, pocierając twarz.

- Rześko - przywitała Berga, ledwie otworzył oczy, chociaż nie sprawiała wrażenia, jakby jej to bardzo przeszkadzało. Nawet nie sięgnęła po ubrania. Może ponieważ nieco zawilgotniały.