19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Akayla]

Dzień 31

Zaprzeczyła ruchem głowy.

- Kiedy byłam człowiekiem ta roślina nie była znana w cywilizowanym świecie - odrzekła. - Nasza dieta opierała się o ziarno.

- Ziemniak w ogóle upowszechnił się poza Meselerinem chyba dosyć niedawno - zauważył Derek. - Chyba zaledwie kilkaset lat temu?

- Nie mam pojęcia - przyznała Bakmut.

[Cerro]

Dzień 31

- Właśnie. Ziarno. Nie korzenie, jak jakieś dziki - mruknęła Ryu z namysłem.

[Akayla]

Dzień 31

- Ej - prychnął derek z rozbawieniem.

Bakmut uniosła lekko brwi.

- Korzonki również jedliśmy - zapewniła. - Po prostu były małe i nie jakieś powszechne, więc nie stanowiły podstawy diety - wyjaśniła. - W kulturze Wschodu nie ma żadnych korzeni? Czy to nie od stamtąd sprowadza się imbir?

[Cerro]

Dzień 31

- Cóż... imbir jest szlachetnym i pięknym korzeniem - stwierdziła Ryu. - Ziemniak wygląda jak kamień. Derek opowiada mi o ziemniakach cały dzień - wyjaśniła swoją obsesję, posyłając Derekowi czuły uśmiech. - Próbuję zrozumieć, co w nich takiego jest.

[Akayla]

Dzień 31

- Jestem prawie pewna że jedliście już jakąś zupkę z ziemniakami - stwierdziła Bakmut.

- Bior raz zrobił barszczyk - potwierdził Derek. - Ale gotowany ziemniak w zupie to co innego niż z ogniska albo smażony - stwierdził. - Fascynują mnie tak przez mnogość form i smaków które można z nich wyciągnąć - wyjaśnił Ryu.

Szalupa dotarła do brzegu więc wstali i wysiedli. Część załogi, która dotarła wcześniej, ułożyła już część drewna w spory stosik, pod który jeden z marynarzy właśnie podkładał ogień.

[Cerro]

Dzień 31

Ryu natychmiast pobiegła pomagać i Derek z Bakmut widzieli ją już tylko przebiegającą tam i z powrotem, z rozwianym czarnym włosem, dopóki wszystko nie było gotowe. To znaczy ogień strzelał w niebo, siedziska ze zwalonych pni zostały przygotowane i ustawione wokół ogniska, a ziemniaczki czekały zapakowane na swoją wielką chwilę. Wówczas kunoichi wróciła do nich, zdyszana jakby przebiegła maraton, bo nie czuła się wystarczająco potrzebna bez kontrybucji w absolutnie wszystkim.

[Akayla]

Dzień 31

Część załogi rozsiadła się od razu wokół ognia, pozostali zniknęli w okolicznych zaroślach lub zrzucili odzież i pobiegli pływać.

Derek objął obie towarzyszki ramionami.

- Na co macie ochotę, drogie panie? - zagadnął szarmancko.

- Jeśli odpowiem, nie jestem pewna czy nie poczujesz się urażony - stwierdziła Bakmut.

Derek prychnął z rozbawieniem.

- Niereformowalna.

[Cerro]

Dzień 31

Ryu uśmiechnęła się łobuzersko i złożyła palce w trójkąt. Nie miała nic przeciwko.

- Mam też to - dodała wesoło, wyciągając z kieszeni bluzy ciężką butlę alkoholu. Taki profit brania aktywnego udziału w przygotowaniach.

[Akayla]

Dzień 31

Derek wyszczerzył się radośnie.

- Jesteś wspaniała - stwierdził, całując ją czule.

- W takim razie może chodźmy zobaczyć czy nie ma gdzieś w okolicy wolnego kawałka plaży, co wy na to? - zaproponowała Bakmut pogodnie. Chociaż po prawdzie wyspa była na tyle nieduża że raczej każdy kawałek plaży liczył się pewnie jako "w pobliżu".

[Cerro]

Dzień 31

- Musimy wrócić, zanim zjedzą ziemniaki - przypomniała im tylko Ryu.

Wkrótce dreptali już po "plaży", która po prawdzie była zarośniętym szuwarami plackiem mniej mokrego błota. Ale drzewa szumiały na mocnym wietrze, gwiazdy i sierpy księżyców odbijały się w ciemnej powierzchni jeziora jakby wyspa zawisła w bezmiarze kosmosu, a odbijający się na wodzie blask ognia i niosące daleko głosy sprawiały kojące wrażenie. Słowem, było bardzo pięknie. Znowu zaczął sypać lekki śnieg, pokrywając ziemię delikatnym kożuchem.