19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Cerro]

Świątynia - Nowy Świat

Karai uścisnął ją krótko.

- To ja przepraszam, Kaede-chan - powiedział. - Miałaś rację. Gdyby chodziło o kogoś innego, nie wahałbym się tak długo. Teraz mamy coś do zrobienia - dodał. - Skoczę pomówić z Maulą i Jonem, żeby wspólnie uderzyli na Rakodi, najlepiej jeszcze w nocy lub po wypoczynku, o świcie. Przygotujcie w międzyczasie wszystko na przyjęcie rannych. Gdy ruszą do walki, ściągnę tutaj Isaku. Jego też trzeba będzie gdzieś przetrzymać, najlepiej żeby jak najmniej osób o nim wiedziało. - Zawahał się. - Nie mówiłbym Fabii ani Leesowi.

Należało bardzo długo i starannie przemyśleć jak im to powiedzieć, bo szczerze mówiąc może byłoby lepiej, gdyby Isaku był martwy tak jak się oboje spodziewali.

[Akayla]

Świątynia - Nowy Świat

Kaede skinęła głową.

- Co z nim? - zapytała ostrożnie, cicho. - Poza tym że jest w strasznym stanie?

[Cerro]

Świątynia - Nowy Świat

- Bycie w strasznym stanie - powiedział powoli Karai - jest w zasadzie jego najbardziej zdefiniowaną cechą. Mówi w miarę do rzeczy, jak na swój stan. Podobno... jak długo tam jest... Augustus i jego podwładni nie mogą skrzywdzić obywateli Nowego Świata, co pokrywa się z tym, co już zauważyliśmy. Oczywiście, gdy ruszymy na Rakodi, zabiją go natychmiast i rozwiążą problem, dlatego muszę go stamtąd zabrać i dlatego będą ranni. Wygląda na to, że zmarnowaliśmy mnóstwo czasu. Pozbądźmy się chociaż Uzurpatora.

[Akayla]

Świątynia - Nowy Świat

Kaede potaknęła cicho.

- Ada, zajmiesz się nim, kiedy tu trafi. Schowasz go - zwróciła się do wampirzycy, którą przywołała krótko po wcześniejszym wyjściu Karaiego. - Co z tymi elfami? - zapytała jeszcze Karaiego. - Wiemy, kiedy będą gotowi? Skoro już o tym wszystkim wiemy, może warto się z nimi skoordynować. Mielibyśmy więcej wojsk, więcej rąk do pracy i, miejmy nadzieję, mniej rannych.

- Ja idę wyciągnąć jak najwięcej szczegółów na temat Rakodi - stwierdziła Hra i poszła sobie gdzieś usiąść, machając na Idę, żeby załatwiła jej papier.

[Cerro]

Twierdza - Stary Świat

- Tak - potwierdził cicho Karai. - I jeszcze dobrze byłoby powiadomić Meselerin i naszych o rychłym końcu okresu ochronnego - uznał. - Idę. Powodzenia - dodał, bo czekał go niezły maraton.


Królestwo Północy - Stary Świat

Chwilę później lądował już w zaspie na Północy, w środku śnieżnej zawiei. Rozmowa z Kaede była akurat dość długa, by zweryfikował w głowie swój pierwotny plan skoczenia do pałacu. Rzucił zaklęcie rozgrzewające i drugim skokiem wcelował całkiem nieźle w Grata i Myrkrinu, bo na dach portowej tawerny, z której widział w zawiei pomniejsze statki.

Na tym etapie zaalarmował już wszystkie wampiry i upiory Mauli, i był tego świadom.

Trzecim susem wylądował na pokładzie Szarego Sokoła i natychmiast uniósł ręce, na wypadek gdyby ci nieliczni nieszczęśnicy, którzy pełnili w taką pogodę wachtę na pokładzie, jednak zebrali szczęki z ziemi dość szybko, by go zastrzelić.

- Muszę porozmawiać z waszym kapitanem - poinformował.

[Akayla]

Królestwo Północy - Stary Świat

Nieszczęśni ludzie którzy pełnili wachtę, kompletnie zaskoczeni, zdążyli jedynie sięgnąć po broń, gdy drzwi nadbudówki otworzyły się z hukiem.

- Lena!

Syrus wiedział doskonale, że Karai nie należy do rozsądnych i ostrożnych, ale żeby skakać prosto do portu zajmowanego przez Maulę? Na pokład jednego z jej statków? Na litość...

Macki białej mocy pojawiły się nagle wokół ramion Karaiego i bez wielkich ceregieli szarpnęły je w dół i do tyłu, pętając je za plecami Czerwonego. W następnej chwili Syrus był już przy nim. Złapał go za ramię i pociągnął w kierunku nadbudówki. Nie wszedł jednak do środka, zamiast tego szturchnięciem wepchnął niezapowiedzianego gościa pod schody wiodące na mostek i tam przyparł go do ściany.

Miał nadzieję, że spacyfikowanie intruza powstrzyma niewątpliwie nadciągającą odsiecz od natychmiastowego otwarcia ognia. A jeśli nie, była szansa że schody trochę ich osłonią przed kulami. Znaczy, głównie to pewnie jego, bo i w tej pozycji zasłaniał sobą Karaiego w zasadzie zupełnie.

- Co tu robisz? Co się stało? - zapytał cicho dopiero kiedy tak go zabezpieczył. - I przepraszam za niegościnność - dodał bezgłośnie. - Proszę, żadnego ognia.

W międzyczasie spod pokładu wypadła grupa zaalarmowanych wampirów, z bronią w rękach. Otoczyli oni schody półkolem. Nikt nie wymierzył w ich kierunku, ale wszyscy byli zupełnie gotowi by w razie potrzeby strzelać bez rozkazu. Bo i, po prawdzie, nie mieli pojęcia co się dzieje.

[Los]

Królestwo Północy - Stary Świat

Yuki wolno odwróciła się tyłem do ojca i Czerwonego, bo na pokładzie zaroiło się od innych wampirów, które przysiadły wokół na relingu jak drapieżne ptaki.

- Muszę pomówić z panią Maulą - powiedział Karai. - Miałeś rację. Jesteśmy chronieni przed Neatanem, Augustusem, ich ferajną, ale już niedługo. Trzeba wykorzystać szansę, póki ją mamy i zrobić coś znaczącego.

[Akayla]

Królestwo Północy - Stary Świat

- Isaku, prawda? - mruknął Syrus. - Zresztą, nie mów.

Nie puszczając jego karku z żelaznego uchwytu, rozejrzał się, czy widzi albo czuje gdzieś Lukasa. Przydałby się. A jak nie, to zawsze może zapytać u źródła.

[Los]

Królestwo Północy - Stary Świat

Lukas pojawił się jak na zawołanie, lądując na statku długim susem. Bez zbędnych oporów wycelował w Syrusa.

- Kogo tu znowu przywlokłeś? - spytał zimno.

Jego aura stała się nieznośna, bo chwilę później kordelas Yuki wylądował przy jego szyi. Zasyczał na nią ostrzegawczo. Ręka jej zadrżała, ale nie cofnęła broni.

[Akayla]

Królestwo Północy - Stary Świat

- Ja nikogo - odrzekł Syrus. - Sam sobie przyszedł. To Oświecony. On też potrafi skakać między wymiarami. Yuki-chan, wystarczy - zwrócił się łagodnie do córki, gestem pokazując jej by odstąpiła od Starszego. Potem znów skupił się na Lukasie. - Najwyraźniej ma dla nas informacje dość ważne, by zaryzykować wtargnięcie. Czy pani Maula go wysłucha?