19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Los]

W pałacu, w porze przedśniadaniowej, Liwia i Julia dopiero co się przebudziły, gdy do ich komnat wpadła Oktawia, sama jeszcze w siatce na włosy, którą nosiła na noc.

- Idzie tu książę Lukas! - wyrzuciła z siebie.

- Bogini! - wykrzyknęła Liwia. Nie precyzując, która. - Wołaj służbę! Musisz się ubrać! - zawołała do Julii, jakby ta sama nie wiedziała.

[Akayla]

- Już?! - sapnęła Julia, kompletnie spanikowana.

Wiedziała, że byli umówieni, ale no.

- Idę się ubrać - przytaknęła Liwii i wybiegła do swojej garderoby, jak najszybciej coś wybrać.

[Los]

Służba zjawiła się na szczęście jakby się paliło, bo tak też brzmiała Oktawia i zaczęła jednocześnie ubierać, czesać i malować Julię. Liwia, Oktawia, a wkrótce także Prima "pomagały", plącząc się pod nogami i głośno dając sprzeczne ze sobą rady odnośnie stylizacji.

- Pani, przyszedl Lukas - zaanonsował służący, gdy Julia była gotowa tak w połowie.

- Wiemy! - wrzasnęły wszystkie na biedaka, który wobec tego wycofał się z ukłonem.

[Akayla]

- Och, szybko, szybko! - sapnęła Julia, teraz już zupełnie przerażona.

Po kolejnej dłużącej się chwili panicznego ubierania, czesania i malowania, była gotowa.

- Jak wyglądam? - zapytała nerwowo przyjaciółek.

[Los]

Pokiwały wszystkie głowami, podczas gdy służącą jeszcze zakładała jej delikatny łańcuszek z wielkim szmaragdem.

- Ślicznie - powiedziała Liwia. - Biegnij już - dodała, wypychając ją z sypialni.

Lukas czekał w holu pałacu i trochę się nudził. Nie było aż tak wcześnie. Myślał, że dziewczęta dawno wstały.

- Cześć - mruknął, gdy Julia się pojawiła. - To chodźmy - zaproponował.

Ładnie pachniała. Jej krew, pulsująca pod skórą, też. A on ciągle nie czuł się bardzo pewien siebie, więc na wszelki wypadek nawet nie próbował jej dotknąć.

[Akayla]

- Cześć - sapnęła. - Mhm, chodźmy. Przepraszam że musiałeś czekać - dodała ze skruchą.

[Los]

- Nic się nie stało - zapewnił Lukas.

Czego jak czego, ale akurat czasu mu nie brakowało.

- Ślicznie wygladasz - powiedział wreszcie, gdy wychodzili na dziedziniec, starając się nie pomieszać "ślicznie" ze "smacznie" ani "wygladasz" z "pachniesz".

[Akayla]

Julia uspokajała się pomału, więc w zasadzie mogła zaczynać pachnieć mniej smacznie, niż w pierwszej chwili. Uśmiechnęła się do niego miękko.

- Dziękuję - zapewniła go ciepło i zachichotała. - Starałam się. Jak się czujesz? Lepiej?

[Los]

Kiwnął głową.

- Zupełnie dobrze - zapewnił i w końcu ją objął. Może nie zacznie nim trząść z wrażenia. Jak zacznie to puści, miał nadzieję. - Tylko dalej trochę niepewien siebie - mruknął, czując potrzebę, by wytłumaczyć swoją rezerwę. - Może przejdziemy się do tej ładnej fontanny? Boga Morza czy czegoś tam.

[Akayla]

- Neptunusa - wyjaśniła machinalnie, przysuwając się do niego bliziutko, skoro już ją objął. - Chętnie. I rozumiem, chyba - zapewniła. - To musi być przykre uczucie. Tak stracić kontrolę.