19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Los]

- Tak... Dziękuję - potaknęła N'gaya.

Koszula była za duża, więc spokojnie ją zakryła. N'gaya podeszła do okna, z którego widać było park, tylko trochę chowając się za zasłoną. Na wszelki wypadek.

- Ładnie tu masz - pochwaliła.

[Akayla]

Ver uśmiechnął się lekko.

- Mhm. Dziękuję - zapewnił. - Cieszę się, że ci się podoba.

Przebrał się też, a potem podszedł, objąć ją ramieniem. Milczał chwilę.

- Czy powinienem rozumieć, że jednak chciałabyś się tu wprowadzić? - zapytał wreszcie.

Miał wrażenie, że po tym co powiedziała w powozie to się rozumiało samo przez się, ale wolał się upewnić.

[Los]

N'gaya przysiadła na parapecie.

- Nie wiem. To znaczy, tak, kiedyś, ale nie zaproponowałbyś mi tego teraz, gdyby nie moi rodzice - powiedziała. - Więc... Może coś wymyślę, żeby mieć pieniądze na jakiś wynajem i obędzie się bez tego. Nie chcę zwalać Ci się na głowę.

[Akayla]

- Nie zwalasz - mruknął Ver, wzruszając lekko ramionami. - Prawda, że przez twoich rodziców proponuję to wcześniej niż bym to zrobił normalnie... ale tak naprawdę to co to za różnica, teraz czy później? Żadna, tak mi się wydaje. W końcu wiesz już o glucie - dodał żartobliwie.

[Los]

N'gaya zachichotała.

- Jeżeli ten glut to naprawdę twój największy sekret, to jesteś bardzo szczerym człowiekiem - zapewniła go. - Jeżeli naprawdę tego chcesz, wprowadzę się - dodała.

[Akayla]

Ver uśmiechnął się miękko.

- Pojutrze przyjadę pomóc ci wszystko spakować i przewieźć - obiecał.

Jej rodzice będą wściekli, kiedy się dowiedzą. Nie żeby Ver nie myślał o tym z pewną satysfakcją.

[Los]

Pokiwała głową.

- Chodźmy spać, co? - poprosiła. - Jutro muszę jeszcze pojechać do domu, przygotować się, a jestem... Wymęczona.

[Akayla]

- Jasne - sapnął Ver. - Przepraszam za trzymanie cię na nogach - dodał ze skruchą. Ale z niego gospodarz.

[Los]

- Daj spokój. Miło było - zapewniła.

Objęła go i pociągnęła do łóżka. I wtedy ktoś przed domem zaczął wrzeszczeć jej imię.

- N'gaya! N'GAYA!!!

[Akayla]

Ver zatrzymał się, zamrugał i jęknął.

- Na litość, o tej porze...?

Trzeba będzie wezwać Straż Miejską. Zamknąć idiotów za nękanie.

Rozległo się krótkie stuknięcie w drzwi sypialni i Fariha wsunęła głowę do środka.

- To twoja paczka - uświadomiła N'gayi.