19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Los]

- Mhm - powiedział Karai. - Mogłoby pomóc, gdyby nie siedział w więzieniu. Niestety, obawiam się że nie wyjdzie z niego przed twoim ślubem, Hisame-kun, chyba że przełożysz tenże o jakąś dekadę.

[Akayla]

- Mógłby dostać przepustkę. Tylko na dzień ślubu - zauważył Hisame.

[Los]

- Mhm, i kto spędzi twój ślub, pilnując żeby znowu nie porwał własnego dziecka i nie uciekł? - spytał Karai. - A może ma przyjść zakuty w łańcuchy? I czy naprawdę sądzisz, że jego areszt nie jest już sądowy? Bo jeśli tak, to na wyciągnięcie go nie ma szans. Nie żebym zamierzał próbować.

[Akayla]

Hisame powoli dochodził do wniosku, że Mamoru miał rację. Mur świątynny w istocie byłby łatwiejszym rozmówcą.

- Sądzisz że popełniłby tę samą głupotę dwa razy, chihi-ue? - zapytał jednak jeszcze słabo. - I dokąd miałby uciekać?

[Los]

- Tak - powiedział Karai. - Nie mam już absolutnie żadnych nadziei co do twojego brata - dodał z goryczą.

[Akayla]

- Ryomę-kun podobne doświadczenie sporo nauczyło - mruknął Hisame pocieszająco.

Biedny chihi-ue. Był uparty jak osioł, ale Hisame widział, że cierpi.

[Los]

- Tak. Ryoma-kun nie miał jednak szczególnie wielu powodów do lojalności w pierwszej kolejności - powiedział Karai.

[Akayla]

- Czy on nie miał trzech lat, kiedy go przygarnęliście, chihi-ue? Wychowywaliście go praktycznie całe życie, tak jak nas - zauważył Hisame cicho.

[Los]

Karai wyglądał jakby chciał wybuchnąć, a potem go udusić.

- Chciałeś coś jeszcze, Hisame-kun? - spytał.

[Akayla]

- Nie, chihi-ue. Przepraszam, chihi-ue - dodał z ukłonem. Naprawdę nie chciał robić mu przykrości.