20.3 Nikt nie pytał, wszyscy potrzebowali

[Akayla]

Hatsze zaczekała na Isaku przy wyjściu z komnaty. Opuścili salę razem.

- Czego chciał? - zapytała, delikatnie nawiązawszy połączenie.

[Los]

- Przekazać wiadomość - odpowiedział uprzejmie Isaku, patrząc na nią z rozbawieniem, wyraźnie bardzo zadowolony ze swojego poczucia humoru.

[Akayla]

Hatsze uśmiechnęła się krzywo. Należało się jej.

- Aha. I co w niej było? - dopytała z rozbawieniem.

[Los]

- Maula chce się jutro ze mną spotkać - wyjaśnił Isaku.

[Akayla]

Hatsze mruknęła i skinęła głową. To mogło być dobre. Lub, alternatywnie, mogło doprowadzić do katastrofy.

Trudno powiedzieć.

- Czy potrzebujesz czegoś zanim do niej pójdziesz? - zapytała. Ufała mu, znacznie bardziej niż Nithael by sobie życzył.

[Los]

- Nie - zaprzeczył Isaku. - Podejrzewam, że ma problem ze mną i zmienia go w problem polityczny. Mam nadzieję załagodzić sytuację i to wszystko.

[Akayla]

- Rozumiem - odrzekła Hatsze. - W porządku. Daj znać jak poszło, kiedy wrócisz, i uważaj na siebie - poprosiła.

Teraz się będzie zamartwiać. Trudno, taki zawód.

[Los]

- Oczywiście - zapewnił Isaku. - To może dziwnie zabrzmi, ale mam nadzieję, że wszystkie pozornie polityczne problemy Mauli to po prostu jej personalny problem ze mną. Inaczej ta unia jest skazana na porażkę.

[Akayla]

- Ja ze swojej strony mam nadzieję, że pozwoli ci rozwiązać te personalne problemy - mruknęła Hatsze. - Z całym szacunkiem, ale ona nie jest normalna.

[Los]

- Fabia też tak uważa - potaknął Isaku. - W każdym razie, co u ciebie po tych wszystkich incydentach? Ostatnio ani chwili wytchnienia, co?