20.3 Nikt nie pytał, wszyscy potrzebowali

[Akayla]

Adhara przyszła do Fabii przed południem. Zamknęły się razem w królewskiej sypialni mniej więcej na godzinę - z czego większość, po prawdzie, spędziły na dyskusji na temat procesu samego w sobie. Kiedy wampirzyca w końcu wyszła, udała się od razu na poszukiwanie Isaku. Musiała z nim porozmawiać na moment.

[Los]

Isaku siedział przy kominku w bibliotece z listem od Jona. Na widok Adhary złożył go i uśmiechnął się oszczędnie.

- Usiądź, proszę - zachęcił, wskazując jej fotel.

Służąca przyniosła sok dla Isaku i krew dla Adhary. Isaku podziękował jej i odesłał.

[Akayla]

- Dziękuję - zapewniła Adhara, zajmując miejsce.

Rema nie podleciała, zamiast tego zagruchała i otarła się przymilnie łebkiem o policzek Isaku.

- Rozmawiałyśmy z Fabią - wyjaśniła Adhara po krótkiej chwili ciszy. - Możemy podjąć pierwszą próbę za pięć dni od dzisiaj i doszłyśmy chyba do scenariusza, który będzie możliwie najmniej stresujący dla ciebie. Mogę mówić dalej? - upewniła się.

[Los]

- Proszę - zachęciła Isaku, drapiąc Remę po łebku.

[Akayla]

Adhara skinęła głową.

- Przyszłabym do ciebie wieczorem, dzień wcześniej - zaczęła wobec tego. - Dam ci woreczek, ty go sobie przywiążesz, gdzie trzeba, i pójdziesz spać. Potrzeba tylko żebyś zasnął. W nocy wejdę do was po cichu i sprowokuję polucję za pomocą magii. I tyle. W ten sposób nie będziesz musiał się przy mnie rozbierać, ani brać udziału w żadnych aktywnościach, a moje dotykanie ciebie też będzie ograniczone do minimum. Potem, rano, Fabia przyjedzie do mnie, sama lub z tobą, i przeprowadzimy procedurę z jej strony. Czy taki plan jest dla ciebie w porządku?

[Los]

Isaku skinął głową.

- W zasadzie, brzmi bardzo dobrze - przyznał.

[Akayla]

Adhara kiwnęła głową i uśmiechnęła się do niego krzepiąco.

- Cieszę się - zapewniła. - W takim razie jesteśmy umówieni. Zatem będę uciekać, bo chyba ci przeszkodziłam - dodała.

[Los]

- Nie, nie przeszkodziłaś - zapewnił Isaku. - Dziękuję, księżniczko. Przepraszam, że cię w to wciągamy, w pomoc nam, ale... - Wzruszył ramionami.

[Akayla]

Adhara pokręciła głową i uśmiechnęła się do niego przyjaźnie.

- Nie przepraszaj, Wasza Wysokość, nie masz za co. Jest w porządku - zapewniła go. - Lubię was.

[Los]

Isaku pokiwał głową.

- Mam nadzieję, że rozumiesz, że nikt nie powinien wiedzieć, w jaki sposób doczekamy się potomka - dodał.