16.2: Wywiad z wampirem

[Cerro]

Złote Imperium

- Umorusałeś się - poinformowała go Dana, bo sama była umorusana, a Elra akurat chwycił za średnio czyste miejsce.

[Akayla]

Złote Imperium

Elra prychnął.

- A bo mi to przeszkadza - stwierdził.

Przez chwilę przyglądał się jej w milczeniu. Potem puścił jej dłoń i wstał, pogrzebać w regale z mapami. Po krótkiej chwili wyciągnął z niego podłużny pakunek.

- Proszę, to dla ciebie - powiedział, podając jej go. Szary papier teraz też był już umorusany.

[Cerro]

Złote Imperium

Dana przyjęła prezent. A ponieważ papier i tak ucierpiał, wytarła w niego palce.

- Dziękuję - powiedziała, ważąc paczkę w rękach, a potem odłożyła ją na parapet i zarzuciła Elrze ręce na szyję.

[Akayla]

Złote Imperium

Elra zamruczał i przytulił jej czule.

- Jeszcze nie otworzyłaś - zauważył z rozbawieniem. Odkładał na ten inkrustowany miecz odkąd powiedziała że chciałaby taki, więc miał szczerą nadzieję, że Danie się spodoba.

[Cerro]

Złote Imperium

- Teraz chcę otworzyć ciebie - poinformowała go Dana. - Prezent może zaczekać.

[Akayla]

Złote Imperium

Elra uśmiechnął się z rozbawieniem.

- Jestem cały twój, rób ze mną co chcesz - zapewnił ją ciepło i cmoknął ją w nosek.

[Cerro]

Złote Imperium

- Chcę żeby było bardzo zwyczajnie, miło, powoli, ciepło i przytulnie - poinformowała go Dana, całując go. Delikatnie. Tak ciepło i przytulnie.

[Akayla]

Złote Imperium

- W takim razie powinniśmy wrócić do komnat - zauważył Elra, odwzajemniając całusa. - Tu nie jest przytulnie.

[Cerro]

Złote Imperium

- Tak, powinniśmy - potaknęła Dana.

Chwyciła w jedną rękę paczuszkę, w drugą jego dłoń i wyciągnęła go z gabinetu.

- Wiesz co? - powiedziała, gdy weszli do komnat. - Potrzebuję na balkonie więcej zieleni. Jakiegoś ogrodu, którego smoki nie zrujnują za bardzo. Architektura sama w sobie jest piękna, ale mi nie wystarczy.

Odłożyła paczkę, wróciła do niego i pocałowała, jednocześnie rozpinając jego pas.

[Akayla]

Złote Imperium

Elra zamruczał.

- Pomyślimy - zapewnił między pocałunkami. Objął ją, czule przesunął dłońmi po jej plecach i złapał za wiązania jej sukni. Chwilę później oboje byli nadzy i wyłożyli się na łóżku. Powoli. Bo miało być miło i puchato. - Może Adhara umiałaby ci doradzić w doborze roślin?