16.2: Wywiad z wampirem

[Akayla]

Złote Imperium

- W porządku - zapewniła Adhara i ucałowała go czule. - W takim razie nie będę ci przeszkadzać.

*

- Już kiedyś ci się zdarzało. Kiedy odesłałem cię. Do Świątyni. Bo zrobiłaś mi na złość - przypomniał. To chyba miało być pocieszenie, ale zabrzmiało słabo.

[Cerro]

Złote Imperium

- Wiem, pamiętam - powiedziała Dana. - Jesteś okropnym mężem, wiesz? - dodała z rozbawieniem.

[Akayla]

Złote Imperium

- Wiem - odrzekł Elra. Z dumą. Wyszczerzył się do Dany. - Ale wtedy to było uzasadnione bo byłaś niemiła!

[Cerro]

Złote Imperium

- Mówiłam chyba coś o pazurach - przyznała Dana, przewracając się na bok i przesuwając wymalowanym pazurkiem po jego piersi. - Tak, należała mi się kara.

[Akayla]

Złote Imperium

- No. Właśnie - potaknął. Ujął jej dłoń i ucałował czule. - Ale teraz to jest nieuzasadnione i przykre.

[Cerro]

Złote Imperium

- Tak - przyznała i przytuliła się do niego, wtulając nosek w jego szyję. - Na szczęście to tylko tydzień.

[Akayla]

Złote Imperium

Objął ją czule ramieniem.

- Zaskoczył mnie tym - przyznał. - Spodziewałem się, że będzie się upierał przy miesiącu i prędzej to przełoży niż odpuści.

[Cerro]

Złote Imperium

- Spodziewałam się raczej, że wydłuży termin dwukrotnie w zemście za to, że nie dotrzymaliśmy poprzedniego, pomimo wojny i wszystkiego - potaknęła Dana.

[Akayla]

Złote Imperium

- Tak, to też brzmi jak on - zgodził się Elra. Milczał chwilę. - Może on jednak jest... wiesz, miłym człowiekiem? Po wszystkim wydaje mi się to mało prawdopodobne, ale może? Albo to po prostu jakiś rzadki przebłysk albo co.

[Cerro]

Złote Imperium

- Prywatnie nawet jest, tak mi się wydaje - przyznała Dana. - Po prostu jest bardzo... nie wiem za bardzo jak to ująć... zawsze musi być na jego.