17. Wredne i rogate

[Akayla]

Międzygórze

- To też brzmi dobrze - przyznała Fabia, cmokając go w policzek. - W porządku - zapewniła. - Pójdę i załatwię to od razu, on i tak nie sypia.

[Cerro]

Międzygórze

- Dobrze - zgodził się Isaku i wrócił do swoich pomidorów. Zamierzał na spokojnie zjeść obiad i dopiero potem wyjechać.

[Akayla]

Międzygórze

Fabia tymczasem poszła do biblioteki i wyciągnęła stosowne lustro.

- Dzień dobry, Namiestniku - przywitała się grzecznie, kiedy Nithael odebrał.

[Cerro]

Międzygórze

Nithael najpierw ciężko westchnął na jej widok, a dopiero potem odpowiedział:

- Dzień dobry, pani. Czemu zawdzięczam zaszczyt?

[Akayla]

Międzygórze

Fabia udała, że nie zauważyła.

- Isaku potrzebuje porozmawiać z Pradawnymi. Prosił, żebyś wyznaczył dla niego termin wizyty - wyjaśniła.

[Cerro]

Międzygórze

- Isaku miał ściągnąć mi tutaj faraona i jego żonę, i przyjechać z nimi, nie mów mi, że o tym zapomniał - powiedział Nithael.

[Akayla]

Międzygórze

- Cóż... jest to możliwe - przyznała Fabia. - Przepraszam, Namiestniku. Przypomnę mu - obiecała.

[Cerro]

Międzygórze

- I może przyjechać, kiedy już to zrobi - dodał Nithael. - Pewnie będzie się ciskał, ale nie zmienię zdania.

[Akayla]

Międzygórze

- W porządku. Dziękuję - odrzekła Fabia grzecznie. Kiedy się pożegnali i rozłączyli, wróciła do ogródka, przekazać Isaku co ustaliła.

[Cerro]

Międzygórze

- Nie prosił mnie o to! On groził! - oburzył się Isaku, kiedy usłyszał o wszystkim. - I w zasadzie dalej grozi, że nie wpuści mnie do Królestwa, jeśli mu nie ściągnę faraona. - Westchnął z frustracją. - Porozmawiaj w takim razie z faraonem, albo z jego żoną, proszę.