17. Wredne i rogate

[Akayla]

- To dobrze - stwierdził Elra, spoglądając za nią. - Pójdę do dzieci jutro i zobaczymy, co z tego wyniknie.

*

Tymczasem Syrus, który właściwie właśnie wstawał, nawiązał połączenie z Neatanem.

- Masz chwilkę?

[Cerro]

- W porządku. Dziękuję - powiedziała Dana, nie zamierzając napomykać, że mózg Elry najwyraźniej nie połączył faktów i jej mąż nie zaczął dociekać, kto nabił jej sińce, skoro nie kobiety. Wróciła do łóżka i wślizgnęła się pod przykrycie. - Dobranoc.

*

- To zależy,czego chcesz - odrzekł Neatan.

[Akayla]

- Tylko zapytać, czy jesteś może skłonny wypożyczyć księgi - wyjaśnił Syrus.

[Cerro]

- Zależy. - Neatan wyraźnie miał humor na enigmatyczność bliską złośliwości.

[Akayla]

Syrus natomiast zdawał się posiadać niewyczerpane wprost pokłady cierpliwości.

- Zainteresowała mnie czarna magia - wyjaśnił. - A jesteś w tym względzie największym autorytetem na świecie.

[Cerro]

Neatan roześmiał się serdecznie, jednak odpowiedział z całą powagą:

- Nie, takich ksiąg nie jestem skłonny ci wypożyczyć.

[Akayla]

- Rozumiem. Tak czy siak dzięki za twój czas - odrzekł, wyraźnie niewzruszony.

[Cerro]

- Nie rób nic głupiego - powiedział Neatan, wyraźnie już daleki od śmiechu. - A jeśli już zrobisz, nie próbuj wchodzić mi w drogę.

[Akayla]

- Dlaczego miałbym? - odrzekł Syrus. Milczał chwilę, wreszcie westchnął cicho i jednak zapytał. - Powiedziałbyś mi, o co chodzi? Od paru lat twoja nieufność wobec mnie graniczy z wrogością. Nie pamiętam, żebym cię kiedyś skrzywdził, ale jeśli tak było, to przepraszam.

[Cerro]

- Nie powinieneś się interesować czarną magią. Zwłaszcza teraz, gdy przejmujemy nad nią kontrolę, co budzi tu i ówdzie opory. I nie w twoim stanie psychicznym - powiedział Neatan. - W istocie, nie ufam ci. Zgodziłeś się zamordować matkę królowej, której służę, więc czemu powinienem? I odpuściłem Północ, bo nie chciałem mieć do czynienia z wami wszystkimi.