17. Wredne i rogate

[Akayla]

- Dlatego należałoby spróbować ich tam upchnąć teraz - stwierdził Elra. - A jeśli nie Czerwonych, kogoś innej etniczności, żeby prawił kazania za nich.

[Cerro]

- Karai nigdy nie wysyłał z misją misjonarską kogoś innej etniczności. I myślę, że słusznie. Trudniej ich zabić - stwierdził z rozbawieniem Isaku.

Dana i Fabia wróciły, i każda usiadła na swoim miejscu.

[Akayla]

- Porozmawiam z nim o tym i zobaczymy - stwierdził Elra pogodnie. - Hej, kochanie - dodał do Dany. - Pamiętasz ten twój obraz, który Alim namalował? Ktoś w Imperium ma go w prywatnej galerii. Może powinniśmy się wybrać żeby go zobaczyć?

[Cerro]

- Może. Nie widziałam go, tylko spytałam go, czy jest przyzwoity i zapewnił mnie, że tak - przyznała Dana. - Wiem, gdzie go sprzedał, ale moje słońce... To jest w dzielnicy wampirów.

W mieście nie było tak naprawdę osobnej dzielnicy dla tychże, ale nazywano tak kilka ulic, gdzie zebrały się otwarte tylko w nocy lokale i firmy. Oblegane i prowadzone oczywiście przez wampiry.

[Akayla]

- W takim razie trzeba będzie to ze dwa razy przemyśleć - przyznał Elra. - Nie martwię się, że jest nieprzyzwoity, wręcz przeciwnie. Isaku mi powiedział że reprodukcje rozeszły się po Świątyniach i w związku z tym cała Północ uznaje nas za pobożnych. No to pomyślałem że jakby była jakaś prywatna wystawa to warto się pokazać - wyjaśnił.

[Cerro]

- Pewnie będzie wernisaż, prędzej czy później - powiedziała. - Trzeba poprosić Kellama, żeby dał nam znać.

[Akayla]

- Tak zrobimy - zgodził się Elra. - W porządku. To spróbuję się znów dobić do Ravkena jeśli nie masz nic przeciw - zwrócił się do Isaku.

[Cerro]

- Dokładnie na odwrót, będę wdzięczny - zapewnił Isaku.

[Akayla]

Elra wstał wobec tego, wyciągnął lustro do Ravkena z szuflady i siadł z nim z powrotem. Spróbował się połączyć.

[Cerro]

Tym razem Ravken odebrał. Chociaż wyglądało jakby się dopiero obudził.

- Najjaśniejszy Panie - przywitał się zadziwiająco grzecznie.