17. Wredne i rogate

[Akayla]

- Właśnie o tym pomyślałem - potaknął Elra. - W świetle tego wszystkiego wydanie Isaku zakazu wstępu na Północ dopóki nie sprowadzi nas jest wysoce podejrzane. Poza tym, spójrz na to w ten sposób: jeśli dojdzie do konfliktu między nami a Nithaelem, Nithael nawet jeśli wyjdzie z tego cało, straci pozycję. Głównym beneficjentem takiej sytuacji jest Isaku, bo po pierwsze, nagle znika osoba która mu broni wstępu do kraju, a po drugie, jeśli będziemy chcieli zachować obecny system, pozycja będzie musiała dostać się jemu. Średnio by mi się to podobało, kiedy ma tron choćby w zasięgu wzroku zaczyna strasznie kombinować, a go lubię, niemniej...

[Cerro]

Dana oparła się, nawijając pukiel włosów na palec.

- Co jeśli to pułapka? - spytała. - Isaku jest bardzo zdeterminowany, żeby nas tam zabrać. Nithael świadomie do tego doprowadził. Wie, że mu się uda. Nasze pieniądze już zdążył wydać, by wzmocnić Północ, a teraz serdecznie nas zaprasza... nie wie, że nie tak łatwo będzie się nas pozbyć. Obawiam się, że być może próbuje ubić trzy ptaki jednym kamieniem. Owszem, to bardzo ryzykowne zagranie, ale gdyby się udało...

[Akayla]

- No właśnie - potaknął Elra. - Co, jeśli urobił już tamtejszych Nieśmiertelnych? Nie wiem, czy byliby skłonni zaatakować Isaku, ale nas jak najbardziej. To wszystko to kolejny powód, żeby porozmawiać z Isaku - dodał. - Czasem ciężko go odczytać, ale wątpię, żeby odważył się okłamać nas wprost co do powodu dla którego zależy mu żebyśmy pojechali z nim na Północ.

[Cerro]

- Pewnie masz rację - przyznała Dana.

[Akayla]

Elra milczał chwilę.

- Dobra - mruknął. - Idź poprosić Kellama, żeby wymyślił pretekst do wygonienia Syrusa do wampirzycy, ja przygotuję nam na wszelki wypadek runy wychwytujące fałsz, a kiedy wrócisz, poprosimy Isaku.

[Cerro]

- W porządku - powiedziała Dana, wstając bez dojadania kolacji. I tak nie miała za bardzo apetytu.

Wróciła po może pół godzinie.

- Każe się Syrusowi wynieść do wampirzycy, bo irytuje go jej ciągłe łażenie po pałacu - streściła. - Chyba się ucieszył, że może to zrobić.

Zawołali po Isaku, który zjawił się, szczerze mówiąc niezbyt gotowy. Było już dość późno i w zasadzie musiał się ubrać i przyczesać na szybko.

- Coś się dzieje? - spytał, siadając bez zaproszenia.

[Akayla]

- A żebyś wiedział - potaknął Elra. - Przepraszam, że wyrywamy cię tak późno.

Pacnął dłonią o podłogę. Podłoga, ściany i sufit błysnęły białą magią dosłownie na chwilkę, potem ślad po mocy zniknął.

- Teraz nikt nas nie podsłucha - mruknął. - Kellam dostał list od Amaterasu. Pojawił się u niej jakiś człowiek, który twierdzi, że ma prawa do tronu Imperium i że porozumiał się już z Nithaelem.

[Cerro]

- Nic o tym nie wiem - zapewnił Isaku.

[Akayla]

- Nie podejrzewałem cię - zapewnił Elra. - Chciałem z tobą porozmawiać głównie ponieważ martwi mnie, że Nithaelowi zupełnie wyraźnie bardzo zależało, żeby mieć całą naszą trójkę na Północy w tym samym czasie.

[Cerro]

Isaku westchnął i zamyślił się.

- Nie sądziłem, że to kiedyś powiem - przyznał. - Ale nie wierzę, że Nithael Rodorm mógłby mnie zamordować.