17. Wredne i rogate

[Cerro]

- W Pajęczynie są osoby, które parają się inną magią, poza czarnoksięstwem. A na ten moment jeżeli ktoś na tym kontynencie chce się uczyć magii, musi iść szukać kogoś prywatnie. Magowie są nam potrzebni, jeżeli mamy rozwijać się w oparciu o archipeladzką technologię. To bez sensu, żeby utrudniać ludziom z talentem naukę. To luźny pomysł - dodała obronnym tonem.

- Rodorm to już zrobił - stwierdził Neatan.

[Akayla]

- Daj spokój, przecież tylko pytałem - zauważył Elra uspokajająco. - Masz rację, trzeba coś takiego zorganizować. Zająć się tym, czy wolisz ty to zrobić?

[Cerro]

- Mogę nad tym pomyśleć. Ty wydajesz się ostatnio bardzo zaangażowany w prywatne życie - mruknęła cierpko, patrząc na stos pachnących pism z haremu i wychyliła się po list od Pradawnych. Bo Neatan chciał, żeby go otwarła i przeczytała mu, co tam jest.

[Akayla]

Elra westchnął ciężko i podał jej list od Pradawnych. Potem wziął stertę próśb o rozwód.

- Idę zajmować się prywatnym życiem gdzie indziej, skoro ci to przeszkadza - odrzekł spokojnie i wyszedł.

List nie był długi. Pradawni bardzo uprzejmie pytali w nim, czy to Neatan odpowiada za barierę wokół wymiaru, a jeśli tak, oferowali pomoc w jej utrzymaniu. I przepraszali że przesyłają wiadomość przez pałac, ale nie mieli pojęcia jak inaczej nadać list do zigguratu.

[Cerro]

- Odpisz im, że chciałbym się z nimi spotkać, niech wyznaczą miejsce. Może mi się przydać ich pomoc. I pałac to dobry adres.

- Sprawdź, dokąd poszedł Elra - poprosiła w zamian Dana, biorąc się za pisanie.

[Akayla]

Elra poszedł do haremowego saloniku. Ze skrybą. Spisywać rozwody.

[Cerro]

Dana spisała i nadała list, potem odpisała w ramach podziękowania Karaiemu, a wreszcie poszła śladem męża. W saloniku zignorowała skrybę. Z miną zabitego psa podeszła do faraona i bez słowa klęknęła obok, wtulając schyloną, białą głowę w jego kolana.

[Akayla]

Elra oparł dłoń na jej głowie i pogłaskał ją czule.

- Chodź, siądź ze mną - zachęcił ją łagodnie, kiedy już skończył dyktować.

[Cerro]

Dana usiadła obok i przytuliła się nieśmiało, teraz do jego boku.

- Przepraszam - szepnęła cichutko.

[Akayla]

Elra objął ją ramieniem.

- W porządku - zapewnił i ucałował ją czule. - Kocham cię, maleńka.