17. Wredne i rogate

[Cerro]

- Mhm. Postaram się - zapewniła Dana.

Kiedy wrócił, leżała na leżance z uszkami przypiętymi do dwóch małych koczków na głowie, ozdobionej dodatkowo sznurem różowych pereł. Włożyła też swoje buty z Komnaty Cudów i ssała metalowy koniec ogonka, żeby go zwilżyć i ocieplić. Poza tym i obróżką nic więcej na sobie nie miała.

[Akayla]

Elra odłożył niewielką skrzyneczkę, którą wyniósł z czeluści, włączył ich stare runy prywatności i dopiero przysiadł obok Dany, obejmując ją ramieniem. Szczypnął ją w pierś.

- Wystarczy, mój króliczku. Daj - poprosił, podsuwając rękę, a kiedy wypluła mu w nią ogonek, popchnął ją twarzą na łóżko i przycisnął w tej pozycji, żeby wystawiła mu stosowną część ciała. - Jesteś absolutnie najpiękniejsza - zapewnił, niespiesznie wsuwając go na miejsce. - Jak bardzo chcemy być dziś pomiataną, hmm?

[Cerro]

- Nie za bardzo, ale bardziej niż zwykle - odpowiedziała Dana, kręcąc się trochę, bo zdecydowanie odwykła od ogonka.

[Akayla]

- W porządku - odrzekł Elra, dla własnej satysfakcji klepnął ją w pośladek, a potem złapał za włosy i pociągnął z powrotem do pionu. - Byłaś dziś strasznie niedobra, króliczku - oznajmił, policzkując ją: zdecydowanie nie mocno, ale też tak żeby poczuła. - Chodź.

Wstał i w zasadzie zwlókł ją z łóżka za włosy, pozostawiając martwienie się o stanięcie na niedorzecznie wysokich szpilkach w jej gestii. Dociągnął ją do skrzyneczki, z której w pierwszej kolejności wyciągnął knebel. Mało delikatnie wepchnął jej go w usta i zawiązał mocno. Potem wyciągnął dwie klamerki, bez obciążenia.

- Załóż sobie - polecił, podając je jej.

[Cerro]

Dana w zasadzie już żałowała, że wybrała te obcasy, bo nie ułatwiały jej teraz życia. Otarła łzy stojące w oczach i wzięła klamerki. Ostrożnie zapięła je na sutkach, krzywiąc się lekko. Gdy skończyła, usiadła prosto z dłońmi na udach.

[Akayla]

Elra pociągnął delikatnie za obydwie, tak jakby chciał się upewnić, że dobrze wykonała swoje zadanie. Potem wziął ją pod brodę i pocałował czule.

- Wyglądasz prześlicznie, króliczku - wyszeptał do niej i trącił ją w nosek. - Przejdź się dla mnie parę razy, chcę się napatrzeć.

[Cerro]

Dana nie spełniła polecenia. Stanęła za to przed nim, łapiąc w końcu pewnie równowagę, zawirowała powoli, a wreszcie uniosła ręce nad głowę i zaczęła tańczyć, kołysząc zmysłowo biodrami.

[Akayla]

Elra aż wyszedł z roli i przez długą chwilę po prostu patrzył z zachwytem odmalowanym na twarzy. Potem trochę się opanował i rozsiadł się wygodniej. Skoro już zaczęła, nie zamierzał przerywać za szybko.

Minęło więc dobrych kilkanaście minut nim stwierdził, że ma dość, wstał, zaklaskał i strzelił z obróżki, żeby przerwała i do niego przyszła.

- Jesteś olśniewająca, króliczku - oznajmił, obejmując ją ramieniem.

Wymierzył jej klapsa, tym razem dosyć mocnego, dla zabawy, i poprowadził do łóżka. Tam położył ją ostrożnie na materacu.

...

*

Kiedy skończyli, Elra delikatnie wyjął jej z ust knebel i zdjął z niej klamerki.

- Jesteś skłonna pochodzić w uszach i ogonku resztę wieczora? - zapytał, jedną ręką przygarniając ją do siebie, a drugą odkładając sprzęty na stolik. - Naprawdę słodko w nich wyglądasz.

[Cerro]

Dana westchnęła, otarła brodę i objęła go ramionami w pasie, przytulając się do niego, zdyszana po tańcu i ich igraszkach.

- Skoro chcesz - zgodziła się.

[Akayla]

- Dzię-ku-ję - odrzekł Elra z rozbawieniem i ucałował ją czule w główkę. - Jak ci się podobało? Nóżki nie bola za bardzo od tańczenia? Szczerze mówiąc trochę się zagapiłem - przyznał ze skruchą.