17. Wredne i rogate

[Cerro]

- Przyślij więc tego Vera na Północ, jeśli zechce, Najjaśniejszy Panie. Ravhona z pewnością się ucieszy - powiedział Nithael.

[Akayla]

- Jeśli zechce, prześlę - zapewnił Elra. - To w zasadzie wszystko, o czym chciałem powiedzieć - przyznał. - Dziękuję za twój czas, Namiestniku.

Kiedy się rozłączyli, powoli schował lustro i wziął powolny, głęboki wdech.

- Wybacz. Nie spodziewałem się tak ostrej reakcji, nawet po nim.

- Nie szkodzi. Ja też nie - zapewnił go Ver. - Nie sądzę, żeby wyjazd tam to był dla mnie dobry pomysł. Zamiast tego, może zechcesz bliżej się poznać, Najjaśniejsza Pani? - zwrócił się do Dany. Musiał zabić czymś przygnębienie, a miła była. Idealne wprost towarzystwo do spaceru.

[Cerro]

Danie było tak żal Vera, że sama myśl, że może pomóc, wystarczyła by się rozpromieniła.

- Bardzo chętnie - zapewniła. - Nie masz nic przeciwko, mój panie? - spytała Elrę.

[Akayla]

- Ależ skąd. - Nie może być gorszy niż Isaku. - Idźcie. Miłego spaceru.

Ver wobec tego wstał, skłonił się dwornie przed Daną i podał jej ramię.

[Cerro]

Dana przyjęła je z ciepłym uśmiechem. Ver był czarujący. Nawet jeśli i tak to ona musiała wskazać wyjście do ogrodów.

Wkrótce spacerowali już skąpaną w słońcu aleją, wśród kwitnących kwiatów.

[Akayla]

- Pięknie tu - zagaił po chwili Ver. - Choć żaden z tych kwiatów nie jest nawet w połowie tak cudowny jak ty, Najjaśniejsza Pani.

[Cerro]

Dana pokraśniała, jakby Ver naprawdę wymyślił coś oryginalnego.

- Jesteś bardzo miły, książę - powiedziała z zadowoleniem i odrobiną onieśmielenia. - Tym bardziej mi przykro za to jak okropnie potraktował cię Namiestnik.

[Akayla]

Ver chrząknął.

- Tak właściwie nie powiedział niczego, co nie byłoby prawdą. W każdym razie, już nieistotne. Nie kiedy mogę spędzić kilka miłych chwil w twoim towarzystwie. - Uniósł jej dłoń do ust i ucałował z namaszczeniem. - Opowiesz mi o pałacu? Nigdy nie byłem w Złotym Imperium.

[Cerro]

- Mam nawet lepszy pomysł. Oprowadzę cię trochę - rzekła Dana. - To bardzo stary pałac, ale trochę się zmieniał przez kolejne zniszczenia.

Ruszyli więc na kilkugodzinną wycieczkę, w czasie której Ver prawił, a Dana z wdziękiem i grzecznością przyjmowała, komplementy.

[Akayla]

Kiedy w końcu się pożegnali, Vera odprowadziła służba, bo Elra w międzyczasie polecił przygotować dla chłopaka własne komnaty.

- Co dokładnie dzieje się z Isaku? Można go odwiedzić? - zwrócił się Ver do Neatana, kiedy się już rozgościł.