18. Magia nie istnieje!

[Akayla]

Adhara mruknęła i skrzywiła się.

- Chcieli zrobić z niej małżonkę uzurpatora więc odchowali ją na arystokratkę - stwierdziła cicho. - A emocjonalne odcięcie... może musiała. Żeby to wszystko przetrzymać. - Pokręciła powoli głową. - Przykro mi, Jon. Na pocieszenie, teraz spędzicie ze sobą dużo czasu. Możesz spróbować odbudować więź.

[Cerro]

- Ona raczej nie jest zainteresowana spędzaniem czasu z kimkolwiek, poza tym krwiopijcą... bez urazy - powiedział Jon.

[Akayla]

- Bez - zapewniła Adhara. Mruknęła. - Z tego co słyszałam on też nie był traktowany najlepiej. Pewnie mieli tylko siebie.

[Cerro]

- Pewnie tak. Nie mam do niej pretensji - zapewnił Jon. - Chciałbym wiedzieć, co takiego się jej przydarzyło, żeby móc jej pomóc... ale... ech. I tak nie widzę wzajemności.

[Akayla]

- Może po prostu potrzebuje czasu i cierpliwości - podsunęła współczującym tonem. - Może wiedzieć że nic jej już nie grozi, ale instynktownie nadal się bronić.

[Cerro]

- Może - mruknął Jon.

[Akayla]

Patrzyła na niego przez chwilę. Wreszcie objęła go ramieniem i przytuliła.

- Przykro mi - powiedziała cicho, współczująco.

[Cerro]

- Wiem - zapewnił. Uścisnął ją krótko. - Idź już.

[Akayla]

Mruknęła.

- Trzymaj się i do zobaczenia później - pożegnała go, wypuściła z ramion i poszła.

Krótko później Draumur, napojony, nakarmiony i zaopatrzony wzbijał się w niebo, podczas gdy fregata podniosła kotwicę i wypłynęła w morze, na północny-wschód.

Krótko później w kajucie Jona znów rozległo się pukanie, tym razem jednak do środka wszedł Syrus.

- Jak twój bok? - zapytał, obligatoryjnie, stawiając przed nim miskę z posiłkiem.

[Cerro]

- Swędzi, czyli się goi - powiedział Jon z przekonaniem. - Nie cuchnie. Będę żył. Mogę iść się przejść na mostek?