18. Magia nie istnieje!

[Akayla]

- Nie utknie ci w płucu? - zatroskała się, bo przecież widziała ślad po drenie. - Ale masz rację, może później - zgodziła się jednak i wróciła do szorowania.

*

Elra podziękował uprzejmie i przez następną godzinę troszczył się o siebie. Kiedy skończył, poszedł zastukać do Karaiego, zobaczyć jak ten się czuje. Na szczęście nie musiał nawet specjalnie sobie przypominać, za którymi drzwiami znikł Czerwony - łatwo było poznać, bo tylko jedne były obstawione.

[Los]

- Nie no, co ty - powiedział Isaku. - Kość powinna już być na miejscu. Nie mógłbym oddychać...

*

Karai siedział w fotelu przy ogniu, pod kocem i wpatrywał się w płomienie. Gdy Elra wszedł, uniósł głowę.

- Usiądź, faraonie - zaprosił.

[Akayla]

Mruknęła.

- To dobrze - odrzekła łagodnie. - W takim razie już się nie czepiam - zapewniła z rozbawieniem. Palcami przeczesała jego włosy. - Od razu umyję ci też głowę, hmm? - zaproponowała. - Posłać potem list do Fabii?

*

- Dziękuję - odrzekł Elra, przyciągnął sobie fotel i wygodnie usiadł obok. - Jak samopoczucie?

[Los]

- Tak - powiedział Isaku. - Daj jej znać, że może spodziewać się gości.

*

- Dobrze - odpowiedział Karai. - Wciąż żyjemy i nawet nie było wielkich obaw, że zginiemy... To lepiej niż się spodziewałem.

[Akayla]

- W porządku - odrzekła Ravhona, wylewając na jego głowę dzbanek wody, żeby ją też wyszorować.

Kiedy skończyła, wyciągnęła go i wytarła, zawinęła jego głowę w ręcznik i założyła na niego koszulę nocną, żeby wreszcie mógł się położyć. W czym zresztą też mu pomogła i nakryła go troskliwie. Pod pierzynami i futrami było bardzo ciepło, dzięki włożonemu zawczasu termoforowi.

- Przyślę ci służbę z posiłkiem i zaraz wracam do ciebie z lekami - obiecała. - Potrzebujesz coś jeszcze? Albo przysłać ci kogoś?

*

Elra mruknął.

- Gdybyśmy mieli zginąć, już byśmy nie żyli lub siedzieli w lochu - stwierdził. - Bo i po co miałby czekać. Sądzę że jesteśmy bezpieczni.

[Los]

- Nie. Dziękuję, ciociu. Jesteś nieoceniona - powiedział Isaku.

*

- Tak, o ile nie dotrze tu Augustus, znaczy jego galery - potaknął Karai.

[Akayla]

Ravhona uśmiechnęła się do niego ciepło i raz jeszcze ucałowała go w czoło.

- Dla ciebie wszystko, Isaku - zapewniła czule i wyszła, przysłać i przynieść mu co trzeba.

*

- Dotrą - stwierdził Elra. - Musimy się bronić. Okręty trzeba załadować zanim będziemy mogli popłynąć dalej, załoga jest wycieńczona, a oni nie są daleko za nami. Mielibyśmy problem żeby bezpiecznie uciec.

[Los]

- Chyba że z północnego portu - powiedział Karai.

[Akayla]

- Północny port jest skuty lodem nawet w lecie, a jest jesień - zauważył przytomnie Elra.

[Los]

- Racja - przyznał ponuro Karai. - Cóż, w takim razie musimy obronić Północ. Ver musi.