18. Magia nie istnieje!

[Akayla]

Ravhona spojrzała na niego, potem skinęła głową na zgodę.

- Słusznie - zgodziła się. - Zostać z nią? - zaoferowała.

*

Fabia zamrugała, też trochę zdziwiona.

- Miała dobry powód - zauważyła łagodnie. - Troszczyła się o was. I ja i Oświecony też się o ciebie troszczymy.

[Cerro]

- Zostanę - powiedział Isaku. - Ty oczywiście też możesz.

*

- Wiem, wiem. Żebym nie umarł na dymienice - popisał się świeżo zdobytą wiedzą Lees. - Przecież wypiłem.

[Akayla]

Ravhona mruknęła i kiwnęła głową.

*

Uśmiechnęła się do niego ciepło.

- Wiem - zapewniła łagodnie, obejmując go ramieniem. Odstawiła kubeczek i pochyliła się, ucałować go czule. - Powinieneś dospać, obudziłam cię w środku nocy - dodała. - Poczytać ci do snu?

[Cerro]

- Nie. To straszna książka - rzekł Lees. Tonem sugerującym, że to Fabiana mogłaby się przestraszyć. Bo nie on. - Pójdę spać. Jutro muszę zajrzeć do koni. Ale możesz zostać, potrzymać mnie za rękę. - Łaskawy ton nie sugerował, że jest to prawda. Ale była.

Karai uśmiechnął się dyskretnie.

- Wybacz, że utrudniłem wam wypoczynek, pani - powiedział do Fabiany. - Dobranoc.

Zabrał naczynia i wyszedł, a potem poszedł poszukać faraona.

[Akayla]

- Nie ma za co - zapewniła Karaiego. - Dziękuję. Dobranoc.

Potem uśmiechnęła się czule do Leesa, wzięła jego łapkę i zamknęła ją bezpiecznie w swoich dłoniach.

- Posiedzę - zapewniła go miękko.

*

Elra siedział w królewskim - czy też namiestniczym, zwał jak zwał - biurze i przeglądał dokumentację, w poszukiwaniu aktualnej. I, pomału, z niezadowoleniem dochodził do wniosku że przez wydarzenia ostatnich kilku dni zwyczajnie nie mają takiej, z ostatnimi wpisami datowanymi tuż przed ich przybyciem, podpisanymi przez Vera.

Toteż, kiedy Karai przyszedł, faraon akurat brał się za przeglądanie i katalogowanie raportów, które ludzie Vera przysyłali przez cały ten czas. Musiał wiedzieć, w jakim stanie jest Królestwo i co może robić. Z bardziej historycznymi papierami dotyczącymi ogólnych zmian w państwie zamierzał zapoznać się później, z pomocą księcia. Na raport od którego zresztą też czekał.

Zerknął znad dokumentów, gdy otworzyły się drzwi.

- Usiądź, Oświecony - zachęcił.

[Cerro]

Karai zajął miejsce.

- Dżuma musi wędrować z północy, skoro jeszcze nie ma jej tutaj - powiedział.

[Akayla]

- Też tak sądzę - przyznał Elra, odkładając dokumenty. - Przed Nithaelem w Ostatnim Mieście kwitł przemyt i piractwo. Możliwe, że dostała się tu właśnie w ten sposób. A jeśli nie tamtędy, możliwe że któryś z możnych ściągał coś na swoje ziemie przez wschodnie wybrzeże, też niekoniecznie legalnie. Tam nie brak dobrych miejsc na sklecenie małego portu.

[Cerro]

- Możni są teraz raczej w podmiejskich dzielnicach, na tym wybrzeżu - zauważył Karai. - Na wschodzie i zachodzie są głównie rybackie wioski, rolnicy i kopalnie. Dlatego je wykluczyłem. Oczywiście, coś mogło się zmienić. Któryś z książąt pewnie będzie w stanie powiedzieć.

[Akayla]

Elra mruknął.

- Też prawda - przyznał. - Ver powinien zjawić się wkrótce, zapytamy. Chwilowo dogląda zabezpieczania miasta. A Isaku jest na posiadłości, z Nysarą.

[Cerro]

- I zostaje tam? - spytał Karai. - Co z nim? Będzie dalej walczył po naszej stronie? Czy przypadkiem zrobiłeś sobie wroga we własnym obozie... Najjaśniejszy Panie?