18. Magia nie istnieje!

[Akayla]

- Szczerze wszystko mi jedno - zapewnił Ver. - Dostosuję się do ciebie, re. - Spojrzał na niego z ukosa. - Jeśli Lis przypadkiem zachował z nim kontakt a nam udałoby się dostać do Lisa, moglibyście przynajmniej spróbować nawiązać współpracę - podsunął. - Gdyby to wyszło, we dwóch zapewne będziecie skuteczniejsi niż pojedynczo.

[Los]

- Albo wręcz przeciwnie - powiedział Isaku z rozbawieniem. - W takim razie zostań, a ja popłynę - zdecydował. Od przegranej wojny z Imperium bardzo nie lubił zostawać na Północy, gdy gdziekolwiek indziej miały się toczyć walki. - Jakoś wytłumaczę się z tego Fabii. Muszę do niej iść - dodał przepraszająco, zeskakując ze stołu.

[Akayla]

- Jasne - zapewnił Ver. - Ja ciągle kombinuję jak nas skutecznie bronić małym kosztem, jak coś to do ciebie przyjdę - dodał. - I spróbuję złapać Ravhonę i zobaczyć czy dobiję się do Lisa. Jak coś mi z tego wyjdzie to ci dam znać.

[Los]

- Dziękuję, re. Jesteś nieoceniony - powiedział Isaku. - Od jutra spróbuję być bardziej przydatny - obiecał. - Na razie walczę ze swoim zegarem biologicznym.

Opuścił Vera i udał się do Fabiany. W lochach było nieco ciemniej, co trochę ułatwiało mu zachowanie względnej przytomności.

[Akayla]

Fabia pozapalała świece w laboratorium, panował więc w nim przyjemny półmrok. Na piecyku płonął ogień, nad którym wisiał garnuszek z czymś. Z kolei na stole chyba coś się destylowało i pochłaniało więcej z uwagi kobiety.

Uśmiechnęła się szeroko do Isaku, kiedy wszedł.

- Jak u Vera? - zagadnęła.

[Los]

- Porozmawialiśmy - powiedział Isaku. Milczał chwilę. - Ustaliliśmy, że w razie czego, popłynę na Wschód z faraonem, a on zostanie bronić Północy - dodał.

[Akayla]

Fabia patrzyła na niego chwilę, potem kiwnęła głową.

- Spodziewałam się - przyznała. Odeszła na chwilę od stołu, zerknąć na zawartość garnuszka. Potem go jednak zostawiła i poszła do Isaku. Objęła go i przytuliła się.

[Los]

Isaku również ją objął i pocałował łagodnie w czubek głowy.

- Jesteś najlepszą i najbardziej wyrozumiałą istotą na świecie, mówiłem ci kiedyś? - spytał cicho.

[Akayla]

- Mhm, zdarzało ci się - przyznała, delikatnie przebiegając palcami po jego plecach. - Ale ja bardzo lubię cię słuchać. Zwłaszcza kiedy prawisz mi komplementy.

[Los]

- Jakie komplementy? - obruszył się Isaku, przesuwając dłońmi w dół jej pleców, żeby objąć ją w talii. - Stwierdzam obiektywne fakty, to wszystko.