18. Magia nie istnieje!

[Akayla]

Elra mruknął.

- Większość czasu spędza z końmi, tak jak na posiadłości - stwierdził. - Wydawało mi się, że to lubi. Ale w porządku, nie mam nic przeciw - zapewnił.

[Cerro]

- Oczywiście - powiedział Isaku z lekkim uśmiechem. - Ale w pałacu nie ma miejsca, żeby na nich jeździć.

[Akayla]

Elra sapnął.

- Też prawda - przyznał. - Pojechaliśmy, kiedy u nich byłem - dodał, troszkę niepewnie. Nie wiedział czy Isaku jest skłonny prowadzić taką luźną konwersację z nim ze wszystkich ludzi. - Miłe zwierzęta, chociaż mojemu chyba nie podobało się że ważę więcej niż przeciętny stajenny - przyznał z rozbawieniem.

[Cerro]

Isaku mruknął.

- Lees pewnie kazał wyciągnąć wam folbluty - powiedział. - To konie sportowe. Nie są przyzwyczajone do ciężkich jeźdźców - przyznał. - W ogóle nie są przyzwyczajone do normalnej jazdy. I nie są miłe - zapewnił z rozbawieniem.

[Akayla]

- Tak. Posadził mnie na Faraona, sobie wziął jakąś klacz. Lubi je - przyznał Elra. - Złapał bakcyla od ciebie. Chciałbym kiedyś dać mu szansę pojechać w prawdziwej gonitwie, marzy mu się to.

[Cerro]

- Cóż, jeśli miałby możliwość zacząć ćwiczyć na prawdziwym torze, ma szansę - stwierdził Isaku. - Aczkolwiek nie jest to najbezpieczniejsze.

[Akayla]

- Tak, dlatego bałbym się robić tego teraz, kiedy jesteśmy bez magii - mruknął. - Jeśli ją odzyskamy, będzie można go ratować gdyby coś jednak się wydarzyło.

[Cerro]

- Poskładać - poprawił Isaku z lekkim rozbawieniem. - Bez przesady z tym ratowaniem. Poskładać.

[Akayla]

Elra uśmiechnął się.

- Poskładać - zgodził się. - Bardzo was polubił - dodał. - W czasie naszej miłej wycieczki skorzystał z okazji żeby mi powiedzieć, że chce zostać z wami na posiadłości.

[Cerro]

Isaku przygryzł lekko wargę i drgnął niespokojnie. Otarł krew, która spłynęła mu po brodzie.

- Cóż, jest księciem - powiedział. - Książęta zwykle nie robią tego, czego chcą.