18. Magia nie istnieje!

[Akayla]

Berg potaknął.

- W porządku. Ja również dziękuję - zapewnił.

*

- Na razie tutaj - wyjaśnił Elra. - Kiedy będzie po wszystkim, będzie potrzeba podzielenia korpusu. Ja wrócę do Imperium, Lees chce zostać tutaj, Jon i Brunhilda nie wiem co zrobią, ale też będą potrzebowali obstawy. A myślałeś że gdzie chcę was wysłać?

[Los]

Pożegnali się wobec tego ciepło i po chwili Isaku oraz Ravhona byli już z powrotem w pałacu na Północy.

- Co myślisz? - spytał Isaku.

*

- Nie wiem - skłamał gładko kusznik, któremu przed oczami przeleciała wizja nie tylko pilnowania tego szalonego faraona, ale i odpowiadania za wszystkich go pilnujących. Teraz w ofercie była też jego córka z ochroniarzem-wampirem oraz syn, lubujący się w jeżdżeniu na narowistych koniach. Znakomicie. - To wielki zaszczyt, Najjaśniejszy Panie, dziękuję.

- Ja w zasadzie wolałbym odmówić, bez urazy, Najjaśniejszy Panie - stwierdził drugi, gdy jego towarzysz skończył stękać.

[Akayla]

Ravhona mruknęła.

- Albo był szczery, albo jest naprawdę dobrym kłamcą - stwierdziła. - Na pewno zapytałabym Syrusa, co wie o jego dotychczasowych działaniach. Skoro mieli kontakt.

*

- Bez - zapewnił go spokojnie Elra, wzdychając w duchu, i zabrał papier o oficerstwie. - Czy chcesz wrócić do korpusu kuszników czy z tego również wolałbyś zrezygnować? - zapytał jeszcze, dla pewności.

[Los]

- Tak, uspokoił mnie tym Syrusem - mruknął Isaku. - Buntownicy skądś biorą broń. Ale byłem pewien, że od Ashory. Wydaje się, że błędnie.

*

- Wolałbym zostać zwolniony ze służby, Najjaśniejszy Panie - przyznał kusznik po chwili ciszy. - Walczyliśmy z Nieśmiertelnymi przez cztery lata, Najjaśniejszy Panie i mam swoje na sumieniu. Cała sytuacja jest... niezręczna.

[Akayla]

Ravhona mruknęła.

- Być może nawet od obojga - podsunęła. - To dużo broni i zapasów.

*

- Zrozumiałe - zapewnił go Elra i wyciągnął kartkę, żeby spreparować stosowne pismo. Zaraz się zabrał za pisanie. - Wybacz, nie chciałem cię urazić ani sprawić ci przykrości. Żadnemu z was - zapewnił, kiedy skończył. Podał kusznikowi dokument. - Chciałem okazać wdzięczność, ale masz rację, to nie był zbyt delikatny sposób - przyznał. - Czy mógłbym zrobić dla ciebie coś innego? Mów śmiało - poprosił.

[Los]

- Może - przyznał Isaku.

Dotarli do gabinetu faraona, gdzie czekał już wsparty o ścianę Karai. Isaku ustawił się obok w tej małej kolejce.

*

- Nie ma takiej potrzeby, Najjaśniejszy Panie - zapewnił Nieśmiertelny. - Robiliśmy tylko to, co należało. - Milczał chwilę. - Ale jeżeli mogę wyrazić nieśmiałą prośbę... być może przydałaby mi się ziemia. Nie musi być duża ani żyzna.

[Akayla]

Nie dalej niż piętnaście minut później zjawił się Syrus. Był wciąż zarośnięty, trochę wilgotny i pachniał morzem. I jakąś perfumą którą najwyraźniej litościwie się spryskał po wylezieniu z wody.

Spojrzał na kolejkę, krótko kiwnął głową zebranym i zatrzymał się obok Isaku i Ravhony.

*

Elra ucieszył się w duchu. To był konkret. Nareszcie.

- Żaden problem - zapewnił. - Gdzie chciałbyś ją mieć?

[Los]

Isaku i Karai odkiwnęli głowami.

*

Nieśmiertelny rozłożył ręce.

- Gdzie jest potrzeba, Najjaśniejszy Panie - zapewnił.

[Akayla]

- W porządku - odrzekł Elra. - Będzie potrzeba zrobić coś z Południem, kiedy już rozerwiemy je na strzępy. Weźmiesz coś tam. Jeśli jakiś kawałek tamtejszej ziemi przypadnie ci do gustu, powiedz. Jeśli nie, wybiorę coś dla ciebie. - Odwrócił się do drugiego kusznika. - Czy czujesz się usatysfakcjonowany, czy przyjąłeś moją propozycję przez grzeczność?

[Los]

- Czuję się usatysfakcjonowany, Najjaśniejszy Panie - zapewnił kusznik. - Szczególnie, jeśli jest możliwość, bym w razie czego pozostał z księciem Jonem.