13.2: Foch na puna

[Los]

Twierdza Czerwonych

- To miłe, że się troszczy i toczy wojny kręgosłupami, ale pytałem o Fabianę - rzekł niewzruszony Isaku.

[Akayla]

Twierdza Czerwonych

Elra uśmiechnął się z rozbawieniem.

- To to załatwione - zapewnił. - Przyjdą z nią jutro koło południa - wyjaśnił.

[Los]

Twierdza Czerwonych

Isaku kiwnął głową.

- Dzięki - rzucił i poszedł sobie.

- Więc odbijemy je? - zainteresowała się Dana.

[Akayla]

Twierdza Czerwonych

Elra skrzywił się.

- To skomplikowane - stwierdził. - Po pierwsze, Nithael musiałby się zgodzić. Po drugie... nasza armia jest tak zdziesiątkowana, że nawet gdyby się udało, to nie byłoby tego warte. - Milczał chwilę. - To byłoby dla nas możliwe w dwóch sytuacjach i obie wymagałyby aktywnego udziału Pradawnych, a oboje wiemy, że nasi nadają się tylko na wyjątkowo złośliwy dozownik mocy - podsumował.

[Los]

Twierdza Czerwonych

- Ale to TWOJE Imperium - zaprotestowała Dana słabo. - Ty mówisz mi, że to w zasadzie niemożliwe, ale Oświecony uważa inaczej, tak?

[Akayla]

Twierdza Czerwonych

- Tak, bo ma blade pojęcie o stanie Królestwa - odrzekł Elra. - Wiem, kochanie, że jest moje i ja również chciałbym je z powrotem - dodał łagodnie. - Ale Nieśmiertelni nam do tego nie wystarczą. A żeby zbudować specjalny oddział upiorów, który by sobie poradził, potrzebowalibyśmy dużo bezwzględnie lojalnych magów, żeby je karmić. A Pradawni nie pozwolą im się do siebie zbliżyć.

[Los]

Twierdza Czerwonych

- Czerwoni mają magów. I zaufałeś im wystarczająco, żeby powierzyć im Hatszepsut.

[Akayla]

Twierdza Czerwonych

- Nithael - przypomniał Elra.

[Los]

Twierdza Czerwonych

- Och, pieprzyć Nithaela! - wyrwało się Danie. - Oddałam mu Północ, nic mu do Imperium.

[Akayla]

Twierdza Czerwonych

Elra uśmiechnął się z rozbawieniem.

- Jakie konsekwencje grożą Królowej za podjęcie działania bez wiedzy i zgody Namiestnika, tygrysku? - zapytał zaczepnie.