Kingdom of North

- Nazwę cię Pies - zdecydowała Yuki. - Do licha, intrygujące.

Wzięła kolejny owoc i tym razem podeszła kilka kroków do stwora, wyciągając przekąskę na dłoni w jego kierunku. Zerknęła kontrolnie na słońce, bo głupio by było, gdyby przeżył jakąś transformację w trakcie i jednak odgryzł jej kończynę.

Pies prychnął, zarzucił łbem i podniósł się natychmiast, odsunąć się o kilka kroków. Przez chwilę wahał się wyraźnie i przestępował z łapy na łapę, nim wreszcie zaczął podchodzić - ostrożnie, nieśmiało, nisko przy ziemi, jakby się podkradał.

Wreszcie znalazł się dość blisko by wyciągnąć szyję i zeżreć kąsek z dłoni Yuki - po prawdzie wziął go bardzo niezręcznie i przy okazji boleśnie ją uszczypał.

Potem wycofał się z powrotem na bezpieczny dystans, pogryźć i połknąć w spokoju.

Yuki strzepnęła obolałą dłoń i uśmiechnęła się krzywo.

- Łowca nie byłby ze mnie dumny - powiedziała do Taua.

Rzuciła psu ostatni owoc i usiadła na jakimś kamieniu, poczekać na zmierzch oraz spodziewaną transformację stwora.

Tau zaśmiał się cicho.

- Pewnie nie - przyznał, znajdując sobie miejsce żeby usiąść gdzieś obok. Milczał chwilę. - Chyba że sklasyfikowałby go jako zwierzę. Nie jestem pewien, na czym polega różnica.

- Plugastwo jest... Hm, inwazyjne - wyjaśniła Yuki. - Mnoży się za szybko i zabija za dużo, niszcząc równowagę. Stanowi zagrożenie dla ludzi. W Starym Świecie... Tamtejsze gatunki plugastwa są efektem działania Otchłani, tak się przynajmniej wierzy. Więc według tej definicji, to pewnie zwierzę - przyznała. - Inna sprawa, że tak naprawdę nie ma żadnej klasyfikacji i może plugastwo to też tak naprawdę zwierzęta. Tylko nieprzyjemne.

W końcu Ravken kiedyś zabijał i smoki.

Tau powoli kiwnął głową ze zrozumieniem.

- Brzmi jak definicja trudna do ujęcia w twardą klasyfikację - przyznał. - Sfora głodnych wilków też stanowi zagrożenie dla ludzi i też potrafi się namnażać szybko. Szybciej niż smoki lub wampiry. Mimo to, Łowca polował kiedyś na jedne i drugie, prawda?

Yuki kiwnęła głową.

- Tak. Chyba tak - powiedziała. - Wiem o tym ze sfabrykowanych wspomnień - przypomniała. - Że uznawał smoki za plugastwo. O wampirach sądził, że nie istnieją - sprostowała. - Te wspomnienia są w wielu kwestiach bardzo dokładne i prawdziwe, w innych nie, więc nie wiem jaka jest prawda, prawdziwa prawda - zaznaczyła.

- Racja. Przepraszam - zapewnił Tau i potarł skroń. - Ja też nie wiem na pewno, tak naprawdę - wyjaśnił. - Dokładałem zawsze starań żeby nie wpaść na żadnych Łowców Plugastwa. On był powszechnie uznawany za najlepszego, więc jego unikałem w szczególności. Kiedyś słyszałem plotkę, że ubił wampira, ale na ile to prawda? Nie mam pojęcia. Równie dobrze ludzie mogli przypisać mu czyn jakiegoś innego łowcy. Dość mocno mnie to wystraszyło, w każdym razie - wyjaśnił, śmiejąc się nerwowo na samo wspomnienie.

- Myślę, że mógł dość znacznie złagodzić swoje osądy, gdy został nieumarłym - przyznała Yuki. - Bo nieumarłych na pewno uważał za plugastwo. Widziałam się z nim w Pamięci - dodała. - Nie wydaje się już zainteresowany polowaniem, więc możesz być spokojny - zażartowała.

Tau zachichotał, a jego aura zrobiła się przyjemnie ciepła. Kochana ta Yuki.

- Dziękuję. Wreszcie będę mógł zasnąć spokojnie - odetchnął żartobliwie.