Kingdom of North

Hatsze zachowała kamienny wyraz twarzy. Chociaż wewnętrznie poczuła się trochę głupio za swój wcześniejszy komentarz.

Ver uniósł brwi.

- Łau - mruknął cicho. - Grubo.

Milczał chwilę.

- Niezależnie od przebiegu rozmów, produkcja tego na większą skalę zakończy się wojną - ocenił, ściszając głos. Wiedział, że kusznicy pilnują, ale na wszelki. - Możemy spróbować wykonać po sztuce prototypu, żeby opanować proces i obsługę tej broni... ale cokolwiek więcej, zanim Maula pierwsza wystąpi z agresją, wydaje mi się bardziej ryzykowne niż to warta.

Urwał.

- Własne badania nad tym też powinniśmy zacząć. Niezależnie od produkcji. Jej inżynierowie nie stoją w miejscu, prędzej czy później to - postukał palcem w schematy - stanie się przestarzałe. Inna sprawa, że na podstawie tego pewnie dałoby się odtworzyć również armaty.

Hatsze milczała przez dłuższą chwilę.

- Czy jest ktokolwiek, kto mógłby zrobić takie rzeczy, a komu ufasz dostatecznie, żeby to pokazać? - zapytała.

Teraz to Ver milczał.

- Fariha - mruknął wreszcie. - W tej chwili jest zajęta pilnowaniem demona. Chcąc przekazać jej to, trzeba by było oddelegować kogoś innego do Ala.

- Jesteś pewien? - zapytała Hatsze z naciskiem. - Mam wrażenie, że od niej te informacje trafiłyby do Adhary, a od Adhary, do Świątyni.

- Cóż, na pewno wiem że informacja o obecności Ala nie trafiła do niego od niej.

Hatsze zaczerwieniła się lekko.

- Prawda - przyznała.

- Oczywiście, Maula nie może wiedzieć, że to mamy - przyznał Isaku. - I nie sądzę, żeby wyciekło to do niej, nawet jeśli trafi do Świątyni. Karai w końcu nie jest naszym wrogiem. I kto wie - dodał. - Jeżeli opracujemy coś wystarczająco odległego od pomysłów inżynierów Mauli, moglibyśmy zacząć produkować to dosyć otwarcie.

- Im mniej ludzi o tym wie, tym lepiej - mruknęła Hatsze.

- Też tak myślę - zgodził się Ver z Isaku. - To powinien być podstawowy cel, oddalić się od tych projektów tak bardzo jak tylko możliwe. Akurat do tego nie wiem czy Fariha ma kompetencje - przyznał. - Jest magiem, nie inżynierem.

Hatsze milczała chwilę.

- Może mogłaby mieć? - mruknęła. - Ty masz wielką bibliotekę, a Fabiana dojścia na uniwersytecie - zwróciła się do Isaku. - Jakbyś wybrał jej trochę porządnych pozycji z których mogłaby się uczyć nauk fizycznych, można będzie odesłać ją z nimi do Pamięci Złotego Imperium i studiowałaby sobie w spokoju przez kilka naszych dni. O ile ona się na to zgodzi.

- Można zapytać - mruknął Ver. Milczał chwilę. - A tak odnośnie uniwersytetów - dodał i odszedł do stolika w kącie pomieszczenia, gdzie leżały porzucone przez niego raporty. - Dostałem dziś trochę dokumentów od naszego. Re, pamiętasz tę siatkę terrorystyczną, za którą uganiali się Syrus z Lisem?

- Trochę się boję, czy nie wysadzi się w powietrze - przyznał Isaku. - Naprawdę nie mamy godnych zaufania inżynierów w całym ZKP? Fariha może ich pilnować. Ma w tym wprawę. Ale... zostawiam to wam - zapewnił. - A siatkę pamiętam, re - przyznał.

- Jacyś na pewno są. Trzeba byłoby ich sprawdzić. Tak na natychmiast do głowy przyszła mi tylko Fariha - wyjaśnił się Ver. Podniósł zszyty plik papierów i wrócił do ich stolika. - Tak, więc w czasie jednej z akcji został przechwycony ładunek bliżej nieokreślonego płynu i Roar przysłał nam go na uniwersytet do zidentyfikowania. Nasi badacze ukończyli analizy. Mamy w rękach broń biologiczną, re - wyjaśnił, oddając bratu szczegółowy raport. - To jajeczka jakiegoś paskudztwa, które wykluwa się w żołądku i wydala duże ilości silnie trujących związków na skutek swojego żerowania.

Isaku zaczął przerzucać strony raportu.

- Skąd oni wzięli coś takiego? - spytał retorycznie. - Re, to również musi być trzymane w tajemnicy i przede wszystkim z dala od cywilów. W pełni zabezpieczone. Coś takiego nie może się nam wyrwać, zwłaszcza w mieście, w którym Nithael upakował ludzi jednego na drugim. Wezmę to sobie do poczytania - dodał, wskazując raport.

Milczał chwilę.

- Wojna w imperium Jona wydaje się pewna, a my ciągle nie do końca wiemy, kto wyruszy przeciwko niemu. Przewiduję jednak, że będzie krwawa. Musimy zrobić wszystko, żeby nie dotarła tutaj. A obawiam się, że może dotrzeć, bo... dostałem ostatnio sygnał, że w sprawę jest zamieszana ta sekta, która swego czasu tak usilnie próbowała się pozbyć Karaiego. Srebrne Maski czy jak im tam. Są w Imperium... i są też u nas. Nie wychylają się od dłuższego czasu, ale... - Wzruszył ramionami. - Pracuję nad tym, żeby mieć na nich oko. Może po nitce do kłębka... zdążymy się czegoś dowiedzieć na czas. Więc wolałbym ich w żaden sposób nie płoszyć, ale wiem też że w mieście są ludzie z tego środowiska, którzy działają nie tylko religijnie i gromadzą niemałe majątki. Im nie wiem jak się przyjrzeć tak, żeby nie budzić paniki. Chwilowo nie mam tam żadnych dojść.

Ver skinął krótko głową. Wysłał już zaufanych kuszników, żeby się tym zajęli - ale Isaku po prostu powinien był wiedzieć. I Hatsze też, skoro już była.

Skrzywił się na wspomnienie o Srebrnych Maskach. Hatsze natomiast przygryzła lekko wargę i na chwilę zapatrzyła się w róg pomieszczenia. Ten w którym stała galowa zbroja Vera.

- Daj znać, kiedy do czegoś dojdziesz - poprosiła. - Wiemy kim są ci bogaci członkowie sekty? Może udałoby mi się coś wygrzebać na ich temat w miejskich archiwach.

*

Tymczasem na dole do drzwi wejściowych zapukała Fariha, zezując w kierunku powozu Namiestnika i tabunu kuszników. Obiecała przyjść w odwiedziny jakoś w okolicach pory obiadowej (a ze względu na Elanię i jej nawyk cięcia się wolała celować raczej w końcówkę niż początek tego okienka), ale teraz nie była wcale przekonana, czy to był aby dobry moment na wizytę.

- Jest kobieta - powiedział Isaku. - Nie jestem pewien kim jest w ich szeregach. Ma dom w stolicy, ale na co dzień mieszka poza miastem we własnej posiadłości. Hoduje charty i często obstawia na wyścigach konnych. U mnie też bywała. Nazywają ją Jawahir, czy to imię czy nazwisko, nie mam pojęcia

*

Otworzyła jej Sif. Była bliżej drzwi niż N'gaya, która w kuchni dzielnie zjadała cały gar owsianki. Podczas gdy jej banda "żegnała się" w korytarzu. W ciszy. Usiłując nadaremnie coś usłyszeć. Najbliższy kusznik już w nich celował na wszelki wypadek.

Hatsze pokiwała głową.

- Poszukam i dam znać, jeśli coś znajdę - obiecała.

Ver mruknął.

- Czy jest coś, co ja mógłbym zrobić żeby wam pomóc w tym temacie? - zapytał. - Nie wiem czy angażowanie mojego wywiadu nie byłoby zbyt ryzykowne, nie chciałbym ich spłoszyć, jeśli wy macie sprawy pod kontrolą.

*

Fariha obrzuciła ich jednym spojrzeniem i zamrugała. Potem zasyczała z irytacją.

- Postradaliście rozum? - zapytała cicho, z naciskiem. - Zabierajcie się stąd.

- Chyba nie, re - przyznał Isaku. - Masz zresztą chwilowo ważniejsze sprawy na głowie.

*

- Szszsz - uciszyła ją Oda.

- Zabieramy się - zapewniła polubownie tylko Sif, wkładając buty. Powoli.