Kingdom of North

- To chociaż tyle - stwierdził Elra. - Na bogów, z jednej strony bardzo bym chciał puścić cały ich kraj z dymem, z drugiej nie do końca jestem gotów na liczbę postronnych ofiar, które by to za sobą pociągnęło - westchnął i pokręcił głową. - Na pewno nie będzie można potem pozwolić im istnieć w tej samej postaci co dotychczas, to był jak widać błąd z mojej strony. - Mruknął. - Pewnie nie masz garnizonów tam ani w Imperium, co? Też zastanawiałem się czy by nie spróbować dosięgnąć niedobitków z tamtego oddziału, który z tobą był.

- Nie mam - powiedział Isaku. - W Królestwach są tylko legiony Augustusa, i są wszędzie. Nowy faraon ma własne wojska. Mój oddział, o ile wyjdzie cało ze spotkań z buntownikami, pewnie zdoła tutaj powrócić.

- To dobrze. Byłoby ich szkoda - stwierdził Elra. Milczał chwilę. - Widziałeś raporty od Pradawnego, które kazałem u ciebie zostawić? - zapytał wreszcie powoli. - Trzyma dość dobre tempo, więc... no, mam nadzieję, że nie będziesz się już męczył długo.

- Nie chcę o tym rozmawiać - powiedział Isaku.

- W porządku. Przepraszam - odrzekł szybko Elra.

- Ale skoro ty najwyraźniej czujesz taką potrzebę, czytałem te papiery - potwierdził kwaśno Isaku. - Wysłałem Paskudowi moją krew.

- Rozumiem - mruknął Elra. - Nie zmuszaj się do rozmawiania o tym ze względu na mnie - dodał. - Gryzę się z tym bo trudno żeby nie, ale jeśli ty nie chcesz o tym mówić to nie będę więcej poruszał tematu.

- Trzeba się było gryźć przed faktem dokonanym - odrzekł Isaku chłodno.

Elra skrzywił się paskudnie i odwrócił wzrok.

- To... wcale nie przyszło mi łatwo. Wcale - mruknął cicho. - Ani przed faktem, ani po fakcie. Nie masz pojęcia, jak się cieszę, że w ogóle chcesz jeszcze ze mną rozmawiać.

Isaku wzruszył ramionami.

- Jestem wściekły. Czuję się bardzo źle - powiedział. - Nie mam pojęcia, co Syrusowi się tak podoba w byciu wampirem. Nie oznacza to, że zamierzam strzelić dożywotniego focha.