17. Wredne i rogate

[Akayla]

- Mhm. W porządku, w takim razie tak zrobimy - zgodził się Elra. - Porozmawiam z niańkami i będą pozwalały ci chodzić spać godzinę później.

[Cerro]

- Super - powiedziała Brunhilda. - A jestem już dość duża, żeby nosić sukienki jak mama?

[Akayla]

Elra zachichotał.

- Nie, nadal nie - stwierdził. - Może zamiast sukienek z odkrytym brzuchem i plecami powinniśmy zorganizować ci coś słodkiego, co? - zaproponował, obejmując ją ramieniem i całując czule w czubek głowy.

[Cerro]

- Nie jestem słodka, jestem wiedźmą! - oznajmiła oburzona Brunhilda. - Jak dorosnę będę nosić odkryte plecy i płaszcze z pajęczej kupy!

[Akayla]

- Płaszcze z czego? - powtórzył Elra, zdumiony.

[Cerro]

- Pajęczej kupy - powiedziała Brunhilda z przekonaniem. - Jak Czarnoksiężnik.

[Akayla]

- Przecież pajęczyna to nie kupa - stwierdził Elra.

[Cerro]

- To czemu wychodzi pająkom z pupy? - spytała Brunhilda.

[Akayla]

- Cóż... bo tak wyszło, że stamtąd - odrzekł. - Ale to jest zupełnie co innego. One robią pajęczyny żeby polować. A kupy jak już zjedzą, co upolowały - wyjaśnił.

[Cerro]

- Bez sensu, tata - powiedziała Brunhilda. - Robią kupy i od razu nimi polują. Tak jest prościej.