Kingdom of North

Złote Imperium

Zbudzona rano Dana po prostu usiadła w łóżku, sięgnęła po porzuconą przy nim książkę i zaczęła czytać w kółko pierwsze zdanie, które wpadło jej w oczy. Potem zamknęła książkę gwałtownie, odłożyła ją tam, gdzie leżała i położyła się znowu, wpatrując dla odmiany w baldachim.

Złote Imperium

Elrę obudziło odkładanie książki. Zamruczał i uniósł rozczochraną głowę, a potem wygrzebał się spod koca i podszedł do Dany. Przysiadł obok i delikatnie pogłaskał ją po policzku.

- Chodź - powiedział łagodnie. - Powinnaś zjeść śniadanie. Usiądziemy sobie, ja zawołam służbę... dobrze? - zapytał, trochę tonem zbitego psa.

Złote Imperium

Dana odwróciła na niego na chwilę wzrok.

- To wszystko twoja wina - powiedziała powoli, a potem usiadła, wstała i poszła do stołu, gdzie usiadła ponownie, obejmując się ciasno ramionami.

Złote Imperium

Elra aż się wzdrygnął.

- Tak - powiedział potem cicho. - Moja. Wiem.

Przez chwilę siedział nieruchomo na łóżku, niezdolny do podjęcia jakiegokolwiek działania.

- Czy chcesz, żebym zostawił cię samą? - zapytał wreszcie, nie patrząc na nią.

Złote Imperium

Dana potrząsnęła przecząco głową. Nie miała szczerze mówiąc pojęcia, co i w jakiej kolejności powinna robić, więc gdyby Elra wyszedł pewnie zostałaby siedząc na miejscu ładnych kilka godzin.

Złote Imperium

Elra krótko kiwnął głową i poszedł zorganizować im śniadanie. Dopilnował służby, a gdy wyraźnie stroskane kobiety sobie poszły, usiadł przy stole. Naprzeciwko Dany. Mimo że pozwoliła mu zostać, niezbyt chciał się do niej zbliżać. Czuł się... nieczysty.

- Nałożyć ci? - zaoferował.

Złote Imperium

Pokiwała głową, potem przyciągnęła talerz i wzięła się za jedzenie. Sprawiało jej to trudności, nie wiedziała czy winne jest otępienie czy jej nowe, nieco niezgrabne dłonie.

Było cicho i nieprzyjemnie. Bez względu na to jak czuł się Elra, przez trzymany przez niego dystans Dana czuła się jak trędowata.

Skończyli jeść i służba zebrała ze stołu. Dana spróbowała zebrać się w sobie, żeby coś powiedzieć, ale nie potrafiła.

- Dziękuję - wykrztusiła z siebie w końcu i poszła usiąść przy oknie.

Złote Imperium

Elra spojrzał na nią boleśnie. W końcu zebrał się w sobie i poszedł, usiąść obok.

- Dana, ja... - wydusił z siebie po dłuższej chwili i jęknął. Pokręcił głową. - Mogę cię przytulić? - zapytał cicho.

Złote Imperium

Dana wyciągnęła do niego ramiona i wtuliła się mocno w niego, kiedy podszedł.

Złote Imperium

Siedzieli tak, przyklejeni do siebie, przez dobrą godzinę.

- Zamierzałem wybrać się w odwiedziny do dzieci... - powiedział wreszcie cicho, z wahaniem. Nie był pewien, czy Dana chce w ogóle o tym słuchać.