Kingdom of North

Złote Imperium

- Cześć - wyłkał Lees.

- Cześć - powtórzyła Brunhilda. - Jestem chora. Plułam krwią - pochwaliła się.

Złote Imperium

- Słyszałem - potaknął Elra, wchodząc. Przysiadł obok Cichej, przygarnął do siebie Leesa i zachęcająco wyciągnął rękę też do Brunhildy. - Przyszedłem zobaczyć, jak się czujecie - wyjaśnił. - Chyba nie grymasicie nad lekarstwami? - zapytał surowo.

Złote Imperium

- Grymasimy - zapewniła Brunhilda.

- One są okropne w smaku - potaknął Lees. - Gdzie mama? Też chora?

Złote Imperium

- Tak, ale na trochę co innego - wyjaśnił mu Elra. - Przykro mi, że są niedobre, ale i tak nie powinniście grymasić - dodał. - Dzięki nim przestaliście pluć krwią.

Złote Imperium

- Wciąż są ohydne - uznał Lees po namyśle, ku radości Brunhildy.

- Łykamy je, Najjaśniejszy Panie - zapewnił Jon, chociaż jeden członek rodziny zatroskany o zdrowie psychiczne faraona.

Archipelag

Elra spojrzał i uśmiechnął się do niego. Przełknął uwagę o tym, że wolałby gdyby Jon nie używał tytułu, to nie był dobry czas, ani miejsce.

- To dobrze, cieszę się - zapewnił. - Jak ty się czujesz? - zatroskał się.

*

Tymczasem Cicha, która zdążyła w międzyczasie ukłonić się i wyjść z pokoju dzieci, podreptała do ogrodowej bramy. Przed wejściem stał kurier, lekko czerwony na twarzy. W rękach trzymał wielkie pudło z czerwoną kokardką, do której doczepiono notkę z adresem.

- Pani, to chyba będzie dla ciebie za ciężkie - sapnął mężczyzna, kiedy postawił przesyłkę i wyciągnął druczek do podpisania. - Może powinienem ci pomóc?

- Och, dziękuję - zapewniła Cicha z uśmiechem, ani myśląc wnosić niespodziewanej paczki do zigguratu. - Poradzę sobie. Dziękuję panu serdecznie.

Wobec tego wymienili uprzejmości i listonosz sobie poszedł. Cicha tymczasem spojrzała z konsternacją na pakunek.

- Czarnoksiężniku? Zamawiałeś coś? - zwróciła się do powietrza, kucając, żeby obejrzeć notkę adresową. Była zapisana bardzo ładnym charakterem pisma, ale brakowało na niej nadawcy.

Archipelag

- Dobrze, chociaż podobno mam jeszcze uszkodzenia w płucach - zapewnił Jon.

*

Neatan zaprzeczył.

- Odsuń się - poprosił i przeskanował paczkę magią.

Archipelag

- Cieszę się, że wam się poprawia - zapewnił Elra. - Jak wam się tu podoba? Tak poza tym że się rozchorowaliście?

*

Cicha odsunęła się dobre kilka metrów, na wszelki wypadek.

Paczka nie była nijak zabezpieczona przed takim skanowaniem, więc Neatan bez problemu zobaczył, że w środku znajduje się powiększacz Pradawnych, jakaś gąsieniczka uczepiona wieka i kilka arkuszy papieru, wszystko to obłożone miękkim, włóknistym materiałem. Naturalnie wyczuł też śladowe ilości białej magii, od strony urządzenia i robaczka.

Archipelag

- Jest super! - powiedziała z ekscytacją Brunhilda. - Umiem już kroić nietoperze i robić, żeby napary zmieniały kolor, i proszkować kości.

- My chodzimy na plażę. Jest fajnie - zapewnił Jon.

*

- Ach, to moje! - ucieszył się Neatan. - Zostaw, pająk to weźmie.

Archipelag

- Cieszę się, że wam się podoba - stwierdził ciepło Elra, powstrzymując się przed docięciem Jonowi. - Brzmi świetnie, będziesz musiała kiedyś mi to wszystko pokazać - dodał z ekscytacją do Brunhildy.

*

Cicha potaknęła i poleciała dalej. W końcu miała co robić.