17. Wredne i rogate

[Cerro]

Danie rozluźnienie się zajęło mimo wszystko chwilę. W końcu jednak odezwała się:

- Wiem, że są teraz istotniejsze sprawy, ale znam wyniki wyborów na Archipelagu. Radykaliści wygrali. Nie mają większości. Nie wiadomo, co dalej.

[Akayla]

Elra skrzywił się.

- Co za idiotyczny system - wyburczał z irytacją. - Nie da się z nimi pracować, no po prostu się nie da.

- Nie wydaje mi się, by to zaklęcie było szkodliwe - odezwał się Pradawny do Elry i Neatana. - Wygląda jak standardowy klucz z unikalną sygnaturą.

[Cerro]

- Jeszcze kilka tygodni - powiedziała Dana uspokajająco. - Nie sądzę, by radykaliści mieli się z kim dogadać, więc pewnie powtórzą wybory.

[Akayla]

Elra prychnął.

- Radykaliści tak czy siak muszą odpuścić, nie obronią się przed jaśnie cesarzową - stwierdził i pochylił się nad zaklęciem, bo Pradawny zaczął wyjaśniać. Po dłuższej chwili Elra delikatnie pokiwał głową. - Idę taki zrobić i przerzucić do Neatana - dodał do Dany.

[Cerro]

Dana kiwnęła głową. Pochyliła się na powrót nad dokumentami, kiedy Elra wyszedł.

[Akayla]

Elra wrócił niedługo później, bo w przeciągu kilkunastu minut. Zaklęcie było skomplikowane, ale nie czasochłonne.

Usiadł i potarł twarz.

- Co robimy z Verem, skoro mamy jakąś wersję jego matki? - zapytał.

[Cerro]

- Nie wiem - przyznała Dana. - Neatan, coś proponujesz?

- Trzeba mu powiedzieć - rzekł niechętnie Neatan. - Może go tu zabiorę, niech przegadają to ze sobą. Niewiele możemy zrobić ponad zapewnienie, że w razie czego mają nasze wsparcie.

[Akayla]

- Tak chyba będzie najlepiej - przyznał Elra. - Gdybyś mógł.

[Cerro]

Neatan potaknął. W końcu miał tak niewiele do zrobienia w związku z glutkami.

We własnym ciele udał się na poszukiwanie Vera, gdzieś w swoim zigguracie i ogrodach. Ostatnio często tym właśnie się zajmował. Musiał powiedzieć chłopakowi, że znaleźli jego matkę - a konkretniej liczne kopie jego matki z właściwego wymiaru.

[Akayla]

Nie musiał szukać daleko, bo Ver siedział tam gdzie zwykle. Przywitał czarnoksiężnika bladym, ale ciepłym uśmiechem. Wyraźnie wciąż był nieswój od ich ostatniego spotkania.

- Co się stało? - a kiedy Neatan mu wyjaśnił, zamrugał. - O... och. Co z... z nimi?