18. Magia nie istnieje!

[Akayla]

- Jestem ci wdzięczny za opinię - zapewnił Elra. To była dobra rozmowa. - Przy okazji, mamy w lochach Poślednich Augustusa. Nie mam co do nich planów, pomyślałem że ci powiem - wyjaśnił.

[Los]

- Może się nimi zajmę w wolnej chwili, ale nie sądzę, żeby było rozsądne ich wypuszczać - powiedział Kellam. - Augustus ma pozostałych Wielkich, natychmiast przy pierwszej okazji uciekną pod ich skrzydła. Bo to pewnie im są wierni, nie Augustusowi.

[Akayla]

Elra mruknął i skrzywił się.

- Obawiałem się, że jakimś cudem udało mu się ich znaleźć i wykopać - przyznał.

Segmenty maszyny chyba musiały działać niezależnie od siebie, bo nie widział jak bez pomocy magii Wojownicy mieliby zlokalizować bunkry. Były bardzo głęboko, w losowych miejscach, a ich położenie nigdy nie zostało w żaden sposób odnotowane.

[Los]

- Nie "jakimś cudem", tylko z moją pomocą - sarknął Kellam.

[Akayla]

Elra mruknął.

- To sporo wyjaśnia - przyznał, przepraszającym tonem. - Wiesz czy się z nimi porozumiał, czy raczej traktuje ich jak uzurpator traktował ciebie?

[Los]

- Nie mam pojęcia - przyznał Kellam. - Trudno mi uwierzyć, że współpracowali by ze śmiertelnikami, z drugiej strony bardzo zalazłeś im za skórę. Poza tym brak magii jest im pewnie na rękę, bo osłabia populację zwierzyny, a byłby im na rękę jeszcze bardziej, gdyby twoja żona nie okradła ich z mocy.

[Akayla]

- Głównie dlatego nie wykluczam że mogliby być skłonni podjąć współpracę z Augustusem - przyznał Elra.

Osobiście uważał że uczciwie wygrał w wojnie którą Wielcy sami wywołali i wszystko co się im przydarzyło było bezpośrednim skutkiem ich upartego odrzucania wyciągniętej pokojowo ręki. I zimnokrwistego morderstwa jego nienarodzonego dziecka, to też. Z perspektywy, naprawdę powinien był ich dobić, liczenie na wznowienie rozmów kiedy spokojnie odrosną było głupie. Nawet jeśli wtedy wydawało się, że nic go to nie kosztuje.

- Za to nie jestem pewien też Augustusa. O ile raczej nie miałby nic przeciw pozwalaniu im i ich wampirom polować, przynajmniej nieoficjalnie, nie wiem czy w ogóle zacząłby od dialogu. A Wielcy nie wydają się osobami które by się płaszczyły żeby uzyskać wysłuchanie.

[Los]

- Isaku będzie wiedział - powiedział Kellam. On nie miał pojęcia.

[Akayla]

- Zamierzałem go zapytać - przyznał Elra. - No, nic. Dziękuję ci i już nie przeszkadzam. Miłej nocy, Kellam - pożegnał się ciepło. Lubił go.

Wyszedł i wybrał się do komnat Isaku - chwilowo po prostu posiedzieć z Fabią i spędzić chwilę na niewinnej konwersacji w oczekiwaniu na powrót księcia.

[Los]

- Nawzajem, Najjaśniejszy Panie - rzucił wampir.

Isaku wrócił może kwadrans po nim.

- Nie ma mnie pięć minut i już podrywasz mi żonę? - spytał na powitanie.