17. Wredne i rogate

[Cerro]

Ravken zamrugał.

- A no tak - ogarnął po chwili. - Jestem zupełnie pewien, że miał na myśli tutejszą wersję Nithaela, która ma się świetnie, podstępnie ukradła mu Północ w momencie tryumfu i ogólnie nie jest najmilsza.

[Akayla]

Teraz to Ravhona zamrugała.

- Co to ma wspólnego ze mną? - nie zrozumiała. - Nie jestem stąd, to nie jest mój mąż.

[Cerro]

- Niby nie - przyznał Ravken. - Ale w zasadzie tamten to też nie był twój mąż. Jesteś kopią. Więc sama widzisz, to nie takie jasne, a on nie był raczej w szczytowej formie.

*

Isaku ze swoją małą obstawą dotarł wreszcie do komnat. Dana czekała już tam.

- Jesteś! - sapnęła i rzuciła się Isaku na szyję.

Książę objął ją w okrytej przejrzystym, złocistym materiałem w talii i wtulił twarz w jej włosy.

-Nic mi nie jest - skłamał łagodnie.

[Akayla]

Ravhona zamruczała.

- Prawda - przyznała. - Dziękuję, pomogłeś - dodała ciepło.

*

- Dana też martwiła się od wczoraj - wyjaśnił pogodnie Elra, podczas gdy Fabia odczekała do momentu aż Isaku i królowa wypuszczą się z objęć, żeby posadzić męża z powrotem na fotelu. Starając się, żeby to wyglądało jak jej nadopiekuńczość a nie fakt że Isaku ledwie utrzymywał się w pionie.

[Cerro]

- Tak, wszyscy się martwili, ale zostawili mnie z ojcem - sapnął Isaku, opadając ciężko na miejsce. Nie wyglądało to godnie, mimo starań Fabiany.

[Akayla]

- Doradzał wszystkim, żeby chwilowo jednak zostawić cię samego - wyjaśnił mu Elra.

Rozległo się pukanie do drzwi.

[Cerro]

- I była to słuszna decyzja, bo stanowiłeś zagrożenie. Skończ. Rozumiemy, że nie do końca masz na to wpływ, ale to też nie wina żadnego z nas, że musisz mierzyć się z tym problemem.

- No tak. - Isaku po prostu bezsilnie się poddał, sprawiając że nawet Neatan pożałował swoich słów. Nawet jeśli prawdziwych.

[Akayla]

Fabia w międzyczasie ucałowała męża czule i poszła otworzyć. Za drzwiami stał Ver.

- Przeszkadzam? - zmartwił się, widząc zgromadzone w komnacie tłumy.

[Cerro]

Isaku słabo uniósł rękę na powitanie.

- Nie - zapewnił. - Wejdź.

[Akayla]

Ver w związku z tym wszedł i dosiadł się do towarzystwa.

- Przyniosłem ciasteczka, chcecie? - zaoferował.