Kingdom of North

Berg potaknął.

- W porządku. Ja również dziękuję - zapewnił.

*

- Na razie tutaj - wyjaśnił Elra. - Kiedy będzie po wszystkim, będzie potrzeba podzielenia korpusu. Ja wrócę do Imperium, Lees chce zostać tutaj, Jon i Brunhilda nie wiem co zrobią, ale też będą potrzebowali obstawy. A myślałeś że gdzie chcę was wysłać?

Pożegnali się wobec tego ciepło i po chwili Isaku oraz Ravhona byli już z powrotem w pałacu na Północy.

- Co myślisz? - spytał Isaku.

*

- Nie wiem - skłamał gładko kusznik, któremu przed oczami przeleciała wizja nie tylko pilnowania tego szalonego faraona, ale i odpowiadania za wszystkich go pilnujących. Teraz w ofercie była też jego córka z ochroniarzem-wampirem oraz syn, lubujący się w jeżdżeniu na narowistych koniach. Znakomicie. - To wielki zaszczyt, Najjaśniejszy Panie, dziękuję.

- Ja w zasadzie wolałbym odmówić, bez urazy, Najjaśniejszy Panie - stwierdził drugi, gdy jego towarzysz skończył stękać.

Ravhona mruknęła.

- Albo był szczery, albo jest naprawdę dobrym kłamcą - stwierdziła. - Na pewno zapytałabym Syrusa, co wie o jego dotychczasowych działaniach. Skoro mieli kontakt.

*

- Bez - zapewnił go spokojnie Elra, wzdychając w duchu, i zabrał papier o oficerstwie. - Czy chcesz wrócić do korpusu kuszników czy z tego również wolałbyś zrezygnować? - zapytał jeszcze, dla pewności.

- Tak, uspokoił mnie tym Syrusem - mruknął Isaku. - Buntownicy skądś biorą broń. Ale byłem pewien, że od Ashory. Wydaje się, że błędnie.

*

- Wolałbym zostać zwolniony ze służby, Najjaśniejszy Panie - przyznał kusznik po chwili ciszy. - Walczyliśmy z Nieśmiertelnymi przez cztery lata, Najjaśniejszy Panie i mam swoje na sumieniu. Cała sytuacja jest... niezręczna.

Ravhona mruknęła.

- Być może nawet od obojga - podsunęła. - To dużo broni i zapasów.

*

- Zrozumiałe - zapewnił go Elra i wyciągnął kartkę, żeby spreparować stosowne pismo. Zaraz się zabrał za pisanie. - Wybacz, nie chciałem cię urazić ani sprawić ci przykrości. Żadnemu z was - zapewnił, kiedy skończył. Podał kusznikowi dokument. - Chciałem okazać wdzięczność, ale masz rację, to nie był zbyt delikatny sposób - przyznał. - Czy mógłbym zrobić dla ciebie coś innego? Mów śmiało - poprosił.

- Może - przyznał Isaku.

Dotarli do gabinetu faraona, gdzie czekał już wsparty o ścianę Karai. Isaku ustawił się obok w tej małej kolejce.

*

- Nie ma takiej potrzeby, Najjaśniejszy Panie - zapewnił Nieśmiertelny. - Robiliśmy tylko to, co należało. - Milczał chwilę. - Ale jeżeli mogę wyrazić nieśmiałą prośbę... być może przydałaby mi się ziemia. Nie musi być duża ani żyzna.

Nie dalej niż piętnaście minut później zjawił się Syrus. Był wciąż zarośnięty, trochę wilgotny i pachniał morzem. I jakąś perfumą którą najwyraźniej litościwie się spryskał po wylezieniu z wody.

Spojrzał na kolejkę, krótko kiwnął głową zebranym i zatrzymał się obok Isaku i Ravhony.

*

Elra ucieszył się w duchu. To był konkret. Nareszcie.

- Żaden problem - zapewnił. - Gdzie chciałbyś ją mieć?

Isaku i Karai odkiwnęli głowami.

*

Nieśmiertelny rozłożył ręce.

- Gdzie jest potrzeba, Najjaśniejszy Panie - zapewnił.

- W porządku - odrzekł Elra. - Będzie potrzeba zrobić coś z Południem, kiedy już rozerwiemy je na strzępy. Weźmiesz coś tam. Jeśli jakiś kawałek tamtejszej ziemi przypadnie ci do gustu, powiedz. Jeśli nie, wybiorę coś dla ciebie. - Odwrócił się do drugiego kusznika. - Czy czujesz się usatysfakcjonowany, czy przyjąłeś moją propozycję przez grzeczność?

- Czuję się usatysfakcjonowany, Najjaśniejszy Panie - zapewnił kusznik. - Szczególnie, jeśli jest możliwość, bym w razie czego pozostał z księciem Jonem.