Kingdom of North

Dom Radnych - Nowy Świat

- Jestem pewna, że Drake nie marnuje czasu - zapewniła ją Ashora.

Nithael pokręcił głową.

- Zgadzam się z tobą, pani, że niezwykła łagodność Czarnoksiężnika musi mieć zewnętrzną przyczynę - rzekł. - Zwłaszcza że Oświecony wprost mu się sprzeciwił i nie spotkały go z tego tytułu poważniejsze reperkusje. Albo Czarnoksiężnik jest tak pewny siebie, że nie przejmuje się tym światem, albo naprawdę ma związane ręce. Być może powodem jest korona, może coś innego. W każdym razie wydaje się, że mamy możliwość podjęcia jakiś działań, o ile jesteśmy gotowi zaakceptować ryzyko, że mylimy się w ocenie.

On chyba nie był. Ale mieli taką opcję i uznał za stosowne to wskazać.

Dom Radnych - Nowy Świat

Sevi skrzywiła się lekko.

- W tych kalkulacjach pominięty został udział, jaki mają w tym wszystkim legiony Cesarza, jak również fakt, że ma on zakładników - stwierdziła. - Poza tym wszystko się zgadza.

Hatsze mruknęła.

- Z tobą po naszej stronie, Wasza Wysokość, być może moglibyśmy rywalizować z Cesarzem militarnie. Być może. Mimo to, uważam że chwilowo wiemy za mało, by podejmować tak ryzykowne decyzje.

Dom Radnych - Nowy Świat

- Być może wyraziłem się nie do końca precyzyjnie, ponieważ nie do końca wierzę, że Czarnoksiężnik nie przyjmuje rozkazów od Cesarza - powiedział Nithael. - Być może związane są ręce tego drugiego. Zgadzam się z ogólnym wnioskiem - przyznał jednak.

Najbardziej chciałby, żeby elfy lub Meselerin poszły na pierwszy ogień i ewentualnie się wykrwawiły. Nie wydawali się jednak do tego chętni.

Dom Radnych - Nowy Świat

Sevi z roztargnieniem skinęła głową i zapadło milczenie. Po chwili przerwał je przewodniczący.

- Czy ktoś jeszcze chciałby się wypowiedzieć?

Odpowiedziała mu cisza, więc trzykrotnie stuknął laską o podłogę.

- Zatem uznaję spotkanie za zakończone. Dziękuję wszystkim za uczestnictwo.

- Dziękuję za gościnę - zapewniła Sevi, podnosząc się, razem z kilkorgiem innych uprzejmie dziękujących Radnych.

Wraz ze swoim ochroniarzem obeszła stół i skierowała się do wyjścia, stukając obcasami i powiewając czerwonym płaszczem. Po drodze, Alfred przypadkiem, acz wcale nie delikatnie potrącił wstającego Mamoru.

- Wybacz mi, panie - sapnął, natychmiast łapiąc go za rękę, jakby Czerwony naprawdę potrzebował pomocy w odzyskaniu równowagi.

Kiedy się upewnił, że wszystko dobrze, odszedł z łomotem zbroi. Pozostawiając jednakże w dłoni chłopaka zwinięty świstek papieru.

ZKP - Nowy Świat

Mamoru obejrzał się z zainteresowaniem, chociaż wyglądał na urażonego. Jednocześnie szybkim ruchem wsunął świstek w rękaw. Wydobył go i rozwinął, dopiero kiedy siedzieli w swoim własnym powozie, toczącym się w kierunku ratusza.

- Co to? - zainteresował się Nithael.

- Ciąg dalszy dyplomacji - mruknął Mamoru.

ZKP - Nowy Świat

Chciałabym nieoficjalnie spotkać się z Oświeconym.

Pod tą prośbą zamieszczono lokalizację oraz porę - nazajutrz, w godzinach wieczornych. Hatsze, czytająca mężowi przez ramię, uniosła leciutko brwi.

- Niech idzie - mruknęła cicho.

ZKP - Nowy Świat

Nithael wyciągnął rękę i Mamoru podał mu liścik. Kiedy Svarianim mu go oddał, spopielił go w dłoni.

- Myślisz, że chcą dołączyć? - spytał.

Svarianin zaśmiał się kpiąco.

- Myślę, że chcą przehandlować rząd dusz za swoje głupie pomysły, Mamoru - powiedział szczerze.

ZKP - Nowy Świat

Hatsze miała wrażenie że jeśli Nithael miał rację, skuteczność takiego działania mogła okazać się zatrważająco wysoka. W końcu jako żona Mamoru nie mogła zbytnio sprzeciwiać się bezpośrednim żądaniom Świątyni... a swojej królowej nie mieli, licho wie na jak długo.

- Zobaczymy - stwierdziła jednak po prostu. - Może nas zaskoczą.

ZKP - Nowy Świat

Mamoru milczał chwilę.

- Jeszcze rozumiem, że nie chcą walczyć dla zasady - przyznał w końcu. - Ale nie chcą odzyskać swoich krewnych?

- Ależ chcą - zapewnił Nithael. - Tylko wolą, żebyśmy odwalili za nich robotę. Tak jak znaleźliśmy nam wszystkim ten świat. Żeby potem móc krzyczeć o naszej tyranii.

ZKP - Nowy Świat

Hatsze mruknęła.

- Zobaczymy - powtórzyła spokojnie. - Nic na tym nie stracimy, jeśli ojciec tam pójdzie i z nimi porozmawia. Dowiemy się wszystkiego, kiedy wróci i wtedy będziemy mieć czas żeby się oburzać. Poza tym, nie przyznaliśmy im się do żadnych działań - zwróciła im uwagę.