18. Magia nie istnieje!

[Akayla]

- Zawołaj Kariego - poprosił Elra Syrusa, wstając żeby wyciągnąć i rozłożyć na stole mapę. Hakkai przytaknął i wstał. - Pewnie trzeba będzie przekazać ich oficerom jakieś pisma od ciebie? - dodał do Isaku, przygniatając rogi mapy. - Bo inaczej raczej nie pójdą za Czerwonymi.

[Los]

- Nie mam pojęcia, co zrobić, żeby nie zaczęli od strzelania do nich - przyznał Isaku. - Muszą sobie poradzić. Pisma napiszę.

Karai zjawił się sprawnie i szybko, anielsko cierpliwy. Wysłuchał, o co chodzi, w czasie kiedy Isaku zaznaczał na mapie niezliczone punkty (a czasami obszary, gdy nie był pewien lokalizacji).

- Weźmiesz na siebie miasta, ja wezmę resztę? - spytał Syrusa dla pewności. - Bardzo dobrze. Znamy te garnizony. Jeżeli chcemy ich tylko stamtąd zabrać, da się to zrobić bardzo łatwo. Jeżeli coś więcej, będą mi potrzebne pisma.

[Akayla]

- Bezpiecznie zabrać i przechować, przynajmniej chwilowo. Potem trzeba ich będzie przerzucić na kontynent. Zapytam Berga czy ma jakieś statki które może udostępnić w tym celu. Więc Czerwonym pewnie przydadzą się pisma - potaknął Elra.

[Los]

-Dostarczę ci je do wieczora - rzekł Isaku. - To trochę pisania.

- Im szybciej tym lepiej - rzekł Karai.

[Akayla]

- Dziękuję - odrzekł Elra i zwrócił się znów do Syrusa. - Odnośnie tych piratów.

- Mam płynąć do księcia złodziei i wywiedzieć się o statek-widmo. Pamiętam - przytaknął hakkai.

- Znasz jeszcze jakichś innych bardziej na południe? Chciałbym rzucić całą flotę piratów na Imperium, żeby zniszczyli okręty i porty.

- Znam, spotykałem ich częściej niż raz - przyznał. - Roześlę wiadomości.

- Świetnie, dziękuję ci.

Kiedy hakkai i Karai wyszli, uzbrojeni w przygotowaną przez Isaku mapę, Elra mruknął.

- W takim razie dam Bergowi chwilę i zacznę pisać z Międzygórzem - stwierdził.

[Los]

- Tak - powiedział Isaku cicho. - A ja wracam do Fabii, zażywać truciznę. Lekarstwo, znaczy.

[Akayla]

Elra kiwnął głową.

- W porządku. Wpadnę do was w odwiedziny jakoś wieczorem - obiecał. Bo obiad zamierzał zjeść z dziećmi. Zazwyczaj właśnie to robił. Tyle czasu byli bez niego, chciał nadgonić.

Jednak kiedy nadszedł wieczór, w pierwszej kolejności udał się do Kellama. Ravhona była jeszcze w pałacu, więc był to dobry moment, żeby zapytać Wielkiego czy zgodzi się użyczyć swojej krwi.

Rozmowa była krótka i o ile Kellam zgodził się przepytać Poślednich, użyczenia próbki odmówił. Elra, który zasadniczo spodziewał się tego po nim, nie przejął się za szczególnie i podziękował i tak, nie nalegając. Było nie było, respektował Wielkiego.

Potem udał się szybko porozmawiać z Ravhoną. Syrus nie zdążył jeszcze wyprowadzić swojego statku z portu, więc faraon posłał po niego, żeby to on dał upiorzycy pobrać próbkę. Uznał bowiem, że nawet jeśli rozwijana przez Paskuda substancja nie będzie w stanie wywołać u Wielkich więcej niż lekkich mdłości, doprowadzenie jej do stanu w którym mogłaby powalić Starszego choć na chwilę wciąż będzie wielką pomocą.

Wreszcie poszedł na chwilę na obiecane prywatne spotkanie z Isaku i Fabią, posiedział z nimi trochę i poszedł do siebie.

[Los]

Isaku tymczasem wkrótce "wyleczył się" paściami Paskuda. Ledwie odczytał wynik ostatniego badania krwi, poszedł pochwalić się Fabii.

- Czas zdecydować, co dalej - stwierdził, gdy to zrobił.

[Akayla]

Fabia uściskała go, ucieszona.

- A jest nad czym się zastanawiać? - zapytała łagodnie. - Chciałeś z powrotem stać się człowiekiem od samego początku.

[Los]

- Jest - powiedział Isaku. - Bo jednak moja obecna postać jest nieco bezpieczniejsza na czas wojny.