Kingdom of North

Złote Imperium

- To świetny pomysł - przyznała Dana. - Pracuje bardzo ciężko. Naprawdę się zaangażował. A kiedy nie pracuje, to się uczy - dodała. - To wspaniałe, że tak się zaangażował, ale na pewno zabawa mu nie zaszkodzi.

Złote Imperium

- Mhm - potaknął Elra. - Na Archipelagu zdobył sobie to ciekawe magiczne ustrojstwo do czytania i zastałem go dziś wiszącego nad jakąś książką o psychologii - przyznał. - Cieszę się, że się rozwija. Przedtem, jak chodził na lekcje miecza, zawsze był taki... przybity.

Złote Imperium

- Zapunktowałeś, kiedy wydostałeś z niego, co chce robić - zauważyła Dana, jak zawsze delirycznie optymistyczna co do sympatii wszystkich wkoło do osoby Elry.

Złote Imperium

- Nie jestem tak do końca pewien. Na skutek tamtej rozmowy stracił wszystkich przyjaciół, których zdobył sobie na placu treningowym - stwierdził Elra. - Ostatecznie to była jego decyzja, ale sytuacja i tak raczej przykra.

Złote Imperium

Dana skrzywiła się. Milczała chwilę, walcząc ze łzami.

- Miał ciężkie życie, ciężki początek - powiedziała wreszcie właściwie szeptem. - Nie zasłużył sobie na odrzucenie... tylko za to, że chce pomagać innym. Ale jest jak jest. Mam nadzieję, że znajdzie sobie nowe, lepsze towarzystwo.

Złote Imperium

Elra potaknął.

- Przynajmniej zawsze może liczyć na nas. Chociaż nie jestem jeszcze pewien, czy jest tego świadomy. Albo dość śmiały - przyznał. - Do mnie ciągle zdarza mu się zwracać po tytule.

Złote Imperium

- Powiedziałeś mu, że ci to przeszkadza? - spytała Dana. - Do mnie też mówi "pani" - przyznała. - Myślę, że może po prostu... nie chcieć używać zwrotów, które sugerują jakieś pokrewieństwo. W końcu obwiniał nas za śmierć rodziny. Mam nadzieję, że już tego nie robi...

Złote Imperium

- Nie, nie było dobrej okazji - przyznał Elra. - Ale też nie chcę wmuszać go w zwroty sugerujące pokrewieństwo. Nie chcę być pesymistą, kochanie, ale szczerze nie sądzę, by miał przestać nas o to obwiniać... kiedykolwiek. Myślę, że najlepsze na co możemy liczyć to sympatia pomimo to. - Milczał chwilę. - Wydaje mi się, że najlepszym kompromisem co do zwrotów byłoby poproszenie go, żeby używał naszych imion - przyznał.

Złote Imperium

- Tak... - powiedziała Dana powoli. - Posadźmy go przed tą zabawą i porozmawiajmy z nim o tym. Albo sama to zrobię - dodała. - Ten lej to nie była twoja wina.

Złote Imperium

Elra powoli pokręcił głową.

- Ten lej nie był moim zamiarem, ale jest moją winą - sprostował. - Podobnie jak fala głodu, która przetoczyła się przez Północ po wojnie. On... ma bardzo silne opinie na ten temat więc proszę, nie poruszaj go. I nie wiem, czy bezpośrednio przed zabawą to dobry moment. Jeszcze zrobiłoby mu się przykro i dzień byłby dla niego zepsuty. Zrób to przynajmniej parę dni wcześniej, dobrze?