20.3 Nikt nie pytał, wszyscy potrzebowali

[Akayla]

- Nie, to wszystko - zapewniła Fariha. Zerknęła na niego z ukosa. - Uważaj na siebie - poprosiła.

[Los]

- Staram się - zapewnił. - Dziękuję za spacer, księżniczko. - I tak byli już niemal pod bramą pałacu. - Pozdrów matkę.

[Akayla]

Dygnęła przed nim z wdziękiem, o który trudno byłoby ją podejrzewać, znając jej rodzinę.

- I ja również dziękuję, Wasza Wysokość - zapewniła. - Oczywiście pozdrowię. Ciebie poproszę o przekazanie pozdrowień twojej małżonce.

[Los]

- Oczywiście. Do zobaczenia - powiedział Isaku ciepło i wkrótce zniknął za pałacową bramą.

[Akayla]

Hatsze pożegnała grzecznie Vera i N'gayę niedługo po Isaku i Faryszce. Zapakowała się w powóz, zamiast jednak skierować się prosto do Ratusza, poleciła woźnicy jechać w kierunku portalu.

Chciała pomówić z szalonym skrzypkiem. Znaczy się Nithaelem.

[Los]

Tym razem znalazła Nithaela na balkonie, który wyglądał jak ten na którym przesiadywała niekiedy Hra, ale chyba nie był tym samym. Nithael siedział pod rozłożonym dla ochrony przed słońcem baldachimem i grał w szachy z Ravhoną. Wizją Ravhony.

[Akayla]

- Mamy gościa, kochanie - zauważyła Ravhona, przesuwając swoją figurę.

- Cześć - przywitała ich Hatsze. - Nie przeszkadzajcie sobie - zapewniła i usiadła na krześle które zmaterializowało się pomiędzy nimi.

Mogła poczekać, aż dograją. Tu miała dużo czasu.

[Los]

- Po co się tu snujesz? - spytał Nithael, namyślając się nad ruchem. - Wy zawsze materializujecie się tylko, żeby coś chcieć.

[Akayla]

- Dla towarzystwa - mruknęła Hatsze. To smutne, że z tego rodzaju bliskich został jej już tylko szalony Svarianin. - I opowiedzieć ci o rozwoju sytuacji z Maulą i Isaku.

[Los]

- Której sytuacji? - spytał Nithael. - Przychodzicie po radę dla kilkunastu różnych wersji naraz - burknął z rozdrażnieniem. - Szach, kochanie.