16.2: Wywiad z wampirem

[Akayla]

Meselerin

- Nie czuję się źle traktowana - zapewniła Cicha polubownie. - Wręcz przeciwnie, lubię u ciebie pracować.

- Poznałeś kiedyś Saorina? - zapytał Syrus Jona, skoro Cicha chwilowo była zajęta.

- Co on ci wtedy nagadał? - zapytał Elra, aż trochę zdziwiony kalibrem oskarżenia.

Berg delikatnie ujął podaną mu dłoń i pomógł Danie wstać. Chwilę później byli już na parkiecie i płynęli gładko we w gruncie rzeczy dość leniwym tańcu.

[Cerro]

Meselerin

- TEGO Saorina? - zachwycił się Jon. - Nie... Znaczy kiedyś. Znaczy z daleka.

- Nie denerwuj mnie nawet - burknął Neatan. - "Stwierdzono nieprawidłowości" i mam kontrolę za kontrolą, pytającą o takie drobiazgi jak "czy zmuszam Cichą do całodobowej pracy" albo czy ją wykorzystuję. Czysta przyjemność. W dodatku ci wszyscy kontrolerzy węszą przy Pajęczynie. Tracę na to mnóstwo czasu, zwłaszcza że postanowiłem zawczasu zaskarżyć "ustawę o Czarnoksiężniku" jako łamiącą prawa człowieka, zanim ZNOWU ją zastosują.

- A jednak ciągle chcesz tam tkwić - wytknęła mu Dana.

- Nie odpuszczę Archipelagu. Nie zaczynaj, pani.

- Nie wnikam, to nie pierwsza toksyczna relacja, w której tkwisz, prawda?

Neatan przywalił jej w odpowiedzi tak mocno, że Berg miał okazję złapać mdlejącą na parkiecie królową Imperium - ku zwykłemu w takich razach zachwytowi gapiów. Potem wstał.

-Idziemy - rzucił do Cichej i Vesny, naqet nie oglądając się na zamieszanie.

[Akayla]

Meselerin

Skonsternowani muzycy przestali grać. Cicha wstała, grzecznie ukłoniła się towarzystwu na pożegnanie i podreptała za nim. Elra natomiast poszedł na parkiet, pomóc Bergowi ocucić swoją żonę.

Syrus obejrzał się na zamieszanie, domyślił się z grubsza, co się wydarzyło, i skupił się z powrotem na Jonie.

- Mhm. Właśnie tego - potaknął z rozbawieniem. - Przedstawić ci go? Myślę, że byście się polubili.

[Cerro]

Meselerin

Jon chwilę patrzył na parkiet.

- Bardzo chętnie - zapewnił. - Ty nie idziesz? - wypalił do Vesny.

- Nie. Za fajnie tu jest - wyjaśniła.

- Zatańczysz ze mną następny taniec?

Vesna oszacowała go spojrzeniem.

- Dobrze - powiedziała.

Dana ocknęła się wreszcie, zamrugała i uniosła ręce, żeby lekko ucisnąć skronie, w których aż jej łupało.

- Przepraszam - powiedziała ochryple, siadając ostrożnie i trzymając się meselerińskiego króla dla równowagi.

[Akayla]

Meselerin

- Ależ nie masz za co, pani - zapewnił Berg, podkładając rękę pod jej plecy, żeby ją podtrzymać. - Czy pragniesz odetchnąć świeżym powietrzem?

- Byłaś dla niego troszkę za ostra - stwierdził Elra. - Nawet jeśli to prawda.

[Cerro]

Meselerin

- Dziękuję... Tak, dobrze mi to zrobi - zapewniła Dana.

- Zauważyłam. Porozmawiam z nim po balu. Przynajmniej spróbuję.

[Akayla]

Meselerin

Elra ujął ją za rękę i obaj z Bergiem pomogli jej wstać. Król poprowadził ich do wyjścia na obszerny balkon sali balowej. Za ich plecami muzycy wznowili grę, a tłum powoli wrócił do tańca.

- Jeśli czegoś ci potrzeba, Najjaśniejsza Pani, powiedz, proszę - dodał Berg, kiedy stanęli już przy poręczy balkonu.

- Może Cicha chociaż trochę go uspokoi do tego czasu - westchnął Elra. - Dawno nie widziałem go tak wściekłego.

[Cerro]

Meselerin

- Oczywiście, Wasza Wysokość - powiedziała Dana. - Bardzo ci dziękuję za troskę. Mam nadzieję, że jeszcze dziś nadrobimy ten stracony taniec - zapewniła z uśmiechem, a kiedy Berg poszedł, oparła się o barierkę i ukryła twarz w dłoniach. - Obawiam się, że mogłam to załatwić na dobre - jęknęła.

Vesna oderwała się od stołu, kiedy Berg wszedł na salę.

- Czarnoksiężnik kazał przekazać, że niezwykle mu przykro, ale niecierpiące zwłoki sprawy wezwały go na Archipelag - skłamała gładko. - Prosi cię o wybaczenie, Wasza Wysokość.

A potem beztrosko ruszyła, zgarnąć od stołu Jona, bo przecież obiecał jej taniec.

*

Archipelag

Cicha nie miała szansy uspokoić Neatana, choćby chciała, bo w zigguracie czekali na nich urzędnicy z podkładkami i obstawą. Przewodząca im kobieta uśmiechnęła się miło.

- Miejmy to za sobą - warknął Neatan, machnięciem ręki odsyłając Cichą.

- Nie, nie - powiedziała kobieta, z uśmiechem przyklejonym do twarzy. - To z panią Cichą chcemy porozmawiać.

- Tym lepiej - zapewnił Neatan i wszedł w portal, żeby się przenieść do najbardziej prywatnej i najmroczniejszej części zigguratu, zanim wpadnie jeszcze na kogoś.

[Akayla]

Meselerin

Elra skrzywił się.

- Chciałem tylko wiedzieć co się dzieje i zapytać czy możemy mu pomóc - mruknął cierpko i westchnął. - Co by się nie stało, jakoś sobie poradzimy - zapewnił ją. Albo może bardziej siebie, bo nawet jeśli sprzedałby duszę Pradawnym, wiedział aż za dobrze że nie zastąpią mu oni wszechstronnych możliwości Neatana.

*

Berg spojrzał za nią, przebiegł spojrzeniem po wyraźnie trochę spłoszonej Fabianie, wreszcie usiadł i wrócił do neutralnej pogawędki z premierem.

*

Archipelag

Cicha miała ochotę uciec i schować się pod jakimś krzakiem. Po pierwsze, było jej przykro, że opuścili salę w taki sposób i że Neatan się zezłościł. Po drugie, ona też miała już serdecznie dość wszystkich tych kontroli.

Na razie jednak zdusiła to wszystko w sobie i odpowiedziała urzędniczce uprzejmym uśmiechem.

- W czym mogę pani pomóc?

[Cerro]

Meselerin

- Pamiętasz ten moment, kiedy złapaliśmy Parysusa i wydawało się, że wszystko będzie dobrze? - westchnęła Dana.

*

Archipelag

- Tylko kilka pytań, proszę pani - zapewniła urzędniczka. - Kiedy ostatnio udzielono pani urlopu? Ile godzin przepracowała pani w zeszłym tygodniu? Kiedy była pani ostatnio na zwolnieniu lekarskim?