19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Cerro]

Szara Pustynia - Stary Świat

- Sporo rzeczy, w zasadzie - przyznał Karai. - Przede wszystkim, nie przebywamy już zazwyczaj w tym świecie.

I streścił jej mniej więcej, co się wydarzyło - wyłączenie magii, ich odejście do Nowego Świata - uważając, by za wiele nie zdradzić o ich obecnej sytuacji. A szczególnie tego, czego Neatan mógł nie wiedzieć. W końcu to równie dobrze mogła być jakaś sztuczka Czarnoksiężnika.


Rakodi - Stary Świat

Moment na popadanie w obłęd był kiepski, ale może nie o to chodziło... Apepi tak jakby przypomniał sobie o telepatii.

- Kim jesteś? - zapytał wobec tego.


Mrefu - Stary Świat

Na horyzoncie widać było górę - pokaźny kopiec, gęsto porośnięty lasem. Jego podnóża były podobnie zarośnięte, ale tam gdzie stał Syrus roślinność była jeszcze niska, złożona głównie z kolczastych krzewów, wysokich jak człowiek.

Droga, o której mówił Roar, zdawała się kompletnie nieużywana i właściwie nie była już drogą tylko po prostu pasem wyraźnie niższej, zbitej, kolczastej roślinności. Nie było czuć tutaj ani odrobiny ludzkiego zapachu, jedynie wodę, spływającą w gęstwinie krzewów obok i niosącą resztki zapachu osady u stóp kopca.

Na oczach Syrusa sporych rozmiarów (chociaż ciągle wpadający w kategorię małych smoków) revet sfrunął z nieba na szczyt góry, a za nim czwórka wyraźnie młodszych. Wyglądały na absolutnie zdziczałe.

[Akayla]

Szara Pustynia - Stary Świat

Hra milczała przez chwilę.

- Sukinsyn. Sukinsyni, obaj - odrzekła wreszcie cierpko. - I teraz, na mojej pustyni... - Skrzywiła się paskudnie, potem westchnęła ciężko. - Czy mógłbyś mi pomóc? - poprosiła wreszcie. - Wszystkie pozostałe też są przytomne. Większość wpadła w histerię, trudno je winić. Chciałabym... nie chcę, żeby trafiły w ręce czarnoksiężników - wyjaśniła błagalnie. - Trzeba wyciągnąć kryształy z tamtej dziury. Dziewczęta należy zahibernować, żeby poczekały bezpiecznie na jakiś lepszy moment... dowolny biały mag powinien być w stanie to zrobić, wiem jak. Potem ja i Ida może byłybyśmy w stanie na coś się wam przydać.

Kończyła mówić, gdy Syrus wrócił.

- Jest w porządku - zapewnił Karaiego i Roara.


Rakodi - Stary Świat

- Nie mów na głos - poprosiła natychmiast kobieta. - Słyszę, jak myślisz. Ja... siedzę ci pod czaszką, trochę jakby? Znaczy, erm... przepraszam, to dla mnie okrutnie niezręczne - przyznała z głębokim zażenowaniem i westchnęła ciężko. - Nazywam się... Idalia. Ida - przedstawiła się. - Jestem... teraz chyba całkiem dosłownie nikim. Ty jesteś faraonem, mam rację?

[Cerro]

Szara Pustynia - Stary Świat

- Z jakiej dziury? - spytał Karai. - Poczekaj... jest jakiś sposób, żebym zabrał cię do innego wymiaru? Do twojego brata?

Naprawdę nie czuł się kompetentny w tej sprawie.

Syrusowi kiwnął głową.

- Może będzie lepiej, jeśli ty przeniesiesz Roara i armię - powiedział do niego po krótkim namyśle. - Będziesz dokładniej wiedział, gdzie skoczyć z Jonem.


Rakodi - Stary Świat

- Ach. Przepraszam - powiedział Apepi. - Tak. Faraonem.

W życiu nie słyszał o tej kobiecie. Może jednak nie oszalał. Wtedy chyba rozmawiałby z konstruktami własnej świadomości, zmieszanej ze wspomnieniami. Chyba?

[Akayla]

Szara Pustynia - Stary Świat

- Gdyby mój drogi brat chciał mieć ze mną do czynienia, zabrałby mnie sam - stwierdziła Hra. - Ale, tak. Możliwe że zostanę ci w głowie jeśli teraz byś poszedł... ale nie jestem pewna. Za to na pewno możesz mnie zabrać dokąd zechcesz jeśli wyciągniesz mój kryształ. Są w skrzyni w spalonym i na wpół zawalonym grobowcu - wyjaśniła i przesłała mu obraz, który Karai mógł pamiętać jako grób Elry i Dany, teraz kompletnie zniszczony.

Syrus potaknął.

- W porządku. A ty zabierz się z nimi, Karai-sama, wciąż potrzebują zapasów - przypomniał.


Rakodi - Stary Świat

- Czyli dobrze trafiłam - odetchnęła Ida. - Bardzo przepraszam za najście. Widzisz, ja... obudziłam się przed paroma miesiącami. Nie mam pojęcia, co się stało ze mną i innymi. W zasadzie nie wiem nawet za bardzo, który jest rok. A w niektórych miejscach pustyni zaczęły się ostatnio dziać straszne rzeczy. Boję się - wyjaśniła cichutko.

[Cerro]

Szara Pustynia - Stary Świat

Karai pokręcił nieznacznie głową. Ciężko mu było się skupić, kiedy oboje coś chcieli i to telepatycznie.

- Racja - przyznał Syrusowi. - Prowadź - poprosił Roara i ruszyli wszyscy w kierunku armii. - Dobrze, znam to miejsce - dodał pod adresem Hry. - Spróbuję wyciągnąć twój kryształ.


Rakodi - Stary Świat

- Co masz na myśli przez "obudziłam się"? - spytał Apepi. - Jesteś jakimś magicznym bytem?

[Akayla]

Mrefu - Stary Świat

- Dziękuję - odrzekła Hra i umilkła.

Armia zebrała się spiesznie i już po chwili, gdy wszyscy trzymali się już razem i wszystkiego, Syrus przerzucił ich na zapomnianą i zarośniętą ścieżkę.

- Zaraz wracam - zapowiedział i zniknął.

Grata i Myrkrinu - Stary Świat

Syrus wylądował na dziedzińcu pałacu, jak się okazało, wcale nie tak daleko od zbitej w ciasną grupkę wewnątrz sfery ciepła obstawy Jona.


Rakodi - Stary Świat

- Coś w tym rodzaju - potwierdziła Ida. - Byłam już wcześniej, wtedy miałam ciało. Teraz jestem duszą bez ciała. Nie mów o mnie czarnoksiężnikom - poprosiła natychmiast, cokolwiek błagalnie.

[Cerro]

Mrefu - Stary Świat

Roar kiwnął głową, rozejrzał się i lekko skrzywił. Przeprawa w kierunku Mrefu przez ten gąszcz będzie raczej nieprzyjemna. Niestety fakt, że drogi wyraźnie nikt nie używał, nie świadczył jeszcze o tym, że odnajdą w Mrefu znajomego setnika... może nie znajdą nikogo. Chociaż okolica wydawała się nietknięta wampirzą zarazą, więc może osada przetrwała w nienaruszonym stanie.

- Skoczę po zapasy - zapowiedział mu Karai i tak właśnie zrobił.


Grata i Myrkrinu - Stary Świat

Samego Jona z Hisame znalazł natomiast w innej bańce ciepła na stopniach pałacu, gdzie Lukas ich porzucił po skończonej rozmowie z Maulą. Na jego widok, Jon skoczył na nogi.

- Ilu zginęło? - spytał, blednąc na kolor otaczającego ich śniegu zanim chociaż usłyszał odpowiedź.


Rakodi - Stary Świat

- Ach - powiedział Apepi. - No tak, więc pewnie zniknęłaś, kiedy ze świata została usunięta magia... to było pięć, już prawie sześć lat temu - powiedział. - Świat wygląda zupełnie inaczej, bo od tamtego czasu mieliśmy wojnę, wampirzą zarazę i przeniesienie znacznej części populacji do innego wymiaru.

[Akayla]

Grata i Myrkrinu - Stary Świat

- Nikt - uspokoił go Syrus, a potem objął go i uścisnął krótko. - Napędziliście mi strachu - mruknął cicho, w podobny sposób przytulając także Hisame. - Chodźcie, zabiorę was z powrotem do waszych.

- Co z chihi-ue? - chciał jeszcze wiedzieć Hisame, kiedy zawrócili do Czerwonych.

- Nie ma nawet zadraśnięcia.


Rakodi - Stary Świat

- Och - odrzekła cicho.

Ale Elry i Dany nigdzie nie było. Grobowiec w którym się ocknęły, wyglądał jakby powinni byli w nim być, ale ich nie było. Czy to możliwe że jakimś sposobem obudzili się wcześniej i...?

Pamiętała też jakąś histerię związaną z jakimś pretendentem do tronu Imperium, schowanym na Archipelagu. Czyżby to z nim właśnie rozmawiała? Wydawał się miły. Chociaż może ponieważ nie do końca wiedział, kim ona jest.

- Rozumiem. Chyba muszę to przetrawić - przyznała. - Dziękuję. I przepraszam, że cię wystraszyłam - dodała ze szczerą skruchą.

[Cerro]

Grata i Myrkrinu - Stary Świat

Jon odetchnął z ulgą.

Wkrótce znaleźli się na zarośniętej drodze, którą ludzie pod przywództwem Roara próbowali już powoli szykować na przejście armii. Czyli walczyli z nią z użyciem maczet i noży.

- Mrefu? - spytał Jon, patrząc na odległą górę, która niknęła teraz za mgłą, unoszącą się z lasu.

- Wszystko wydaje się być w porządku - powiedział Roar nieco ostrożnie.



Rakodi - Stary Świat

- Jesteś pewna, że nie chcesz, żebym przekazał cię czarnoksiężnikom? - spytał Apepi. - Ich przywódcą jest Neatan Freyman. Zgaduję teraz, ale czy to nie on cię... stworzył?

Wydawało się sensowne, w końcu kto inny mógłby potencjalnie być dość potężny, żeby zajmować się duchami?

[Akayla]

Mrefu - Stary Świat

- W najbliższej okolicy nie ma innych ludzi - potwierdził Syrus. - Ale na tej górze mieszka przynajmniej kilka dzikich revetów, więc uważajcie.



Rakodi - Stary Świat

- Nie, nie on - zapewniła go Ida. - I jestem zupełnie pewna, że nie chcę.

Widziała w końcu ofiary z ludzi składane pod tymi ponurymi pomnikami. Po takich obrazkach wolała trzymać się z dala od wszystkiego, co czarnomagiczne, Neatana również. Jeszcze gotów ją skrzywdzić, ją i pozostałe.

- Co on tu robi? - zapytała jednak ostrożnie.