Kingdom of North

Złote Imperium

- Cóż... to prawda - przyznał Elra z rozbawieniem. - Mam tylko nadzieję, że to nie zaszkodzi twojemu ludowi ani układom z nami, ale... tak czy siak sobie poradzimy - stwierdził pogodnie. - Swoją drogą, Dana chwaliła ci się swoimi nowymi talentami?

Złote Imperium

- Nie! - poruszyła się Ashora.

- I nie planowała - syknęła Dana do Elry, ale było już za późno, bo Ashora patrzyła na nią wyczekująco. W związku z czym Dana westchnęła i powiedziała: - Ukradłam Wędrowcowi moc.

- Więc teraz umiesz...? Cóż, to znakomicie - pochwaliła Ashora.

Złote Imperium

Elra zaczerwienił się trochę.

- Przepraszam - mruknął cicho i przymilnie do Dany, całując ją w policzek.

Złote Imperium

- Och, nie fochaj się na niego, jesteśmy rodziną czy nie? - spytała Ashora z lekkim wyrzutem.

- Przepraszam - powiedziała Dana, tłumiąc w sobie gniew. Nie była w nastroju do wysłuchiwania wymówek. W zasadzie, można powiedzieć że wręcz od nich odwykła. - Wiesz, że lubię sobie przemyśleć pewne rzeczy przed podzieleniem się z nimi ze światem. Nawet rodziną.

- No wiem - zapewniła Ashora i mrugnęła do niej pogodnie, skutecznie rozluźniając atmosferę.

Złote Imperium

- Wiecie co, ja przestanę wam przeszkadzać - dodał Elra. - Mam nadal jedną rzecz do zrobienia, a wy trochę się nie widziałyście.

Tak naprawdę to chciał kontynuować prace nad ogrodem z nadzieją, że kiedy Dana wyjdzie spod skrzydeł Ashory, nie będzie się już boczyć.

Złote Imperium

Dana i Ashora, udając że nie zauważyły tego żałosnego odwrotu, przegadały jeszcze może godzinę (no dobrze, dwie), a potem Ashora wyściskała zarówno królową, jak i ojca, i wróciła do Międzygórza. Dana również kazała posprzątać, pożegnała Bena, a potem stwierdziła, że zrobi sobie jeszcze jeden dzień wolny. Poszła więc do biblioteki, wybrała coś lepszego od książki Elry i wróciła do pokoju.

Jej mało stabilny stan psychiczny przyniósł efekt. Wkrótce zalewała się już łzami nad książką, nie przestając jednak czytać. Posłała też po kandyzowanego ananasa, pocieszając się jednym od czasu do czasu.

Złote Imperium

Miała na to sporo czasu, bo Elra tak się zaangażował w rozprowadzanie ziemi, stawianie doniczek, układanie skalniaczków i sadzenie, że kompletnie stracił poczucie czasu.

Kiedy skończył, był już w zasadzie wieczór. Otarł pot z czoła ramieniem, całym ubabranym ziemią.

- Mógłbyś zatroszczyć się o nawadnianie i pomóc temu wszystkiemu wyrosnąć? - poprosił Neatana.

Złote Imperium

- Tak. Umyj się, zanim wrócisz do Dany - przypomniał Neatan, na wypadek gdyby ziemny szał Elry jeszcze zaćmiewał mu rozum.

Złote Imperium

- Tak, racja - sapnął Elra. - Dziękuję.

I poszedł, pierwsze do łaźni. Dopiero kiedy już zmył z siebie cały brud - nie bez pomocy służących, bo powłaziło mu pod paznokcie - poszedł do Dany. Gotów przepraszać, bo po drodze uświadomił sobie, jak późno się zrobiło.

Złote Imperium

Dana kończyła czytać. Zostało jej może kilkadziesiąt stron. Oczywiście zalewała się łzami, z rozpuszczonym makijażem i stertą zamokniętych chustek obok. Gdy Elra wszedł, nawet nie zauważyła, bezwiednie sięgając właśnie po jakiegoś ocalałego ananaska.