Kingdom of North

Złote Imperium

Brunhildzie to wystarczyło. Lees zadał jeszcze jakieś milion pytań ("A wy? A na pewno? A Hatsze? A jeśli źli dotrą na Archipelag?") zanim poczuł się gotów wyciskać ich na pożegnanie i dać im odejść.

Złote Imperium

- Takie słodkie z niego dziecko - westchnął Elra, gdy już wyszli, błogo nieświadom piekiełka, jakie Lees potrafi sprawić wszystkim niańkom i innym opiekunom. - Iść z tobą na Ziemię Królowej? - zapytał łagodnie Dany. - Czy wolisz załatwić to sama?

Złote Imperium

- Dam sobie radę sama - przyznała Dana. - Jednak jeżeli masz taką ochotę, chodź. Na pewno nie będziesz przeszkadzał. Lubią cię.

Złote Imperium

Elra uśmiechnął się do Dany miękko.

- Odnoszę inne wrażenie - przyznał. - Zostanę. Tylko... tym razem nie daj się zawlec do żadnych podejrzanych studni, dobrze? - poprosił.

Złote Imperium

- Och, nie mam najmniejszych wątpliwości, że twoja reakcja upewniła wszystkich, by nie robić czegoś podobnego po raz drugi - roześmiała się Dana.

Złote Imperium

Elra uśmiechnął się, trochę wymuszenie. To naprawdę nie było wspomnienie, z którego był w stanie żartować.

- I tak proszę, obiecaj mi, że nie pójdziesz z nimi nigdzie, dopóki nie otrzymasz wcześniej solidnego wyjaśnienia, dokąd cię prowadzą, po co i co zamierzają zrobić. Po tym, co się stało w tym lesie, nie zasługują na kredyt zaufania.

Złote Imperium

Dana westchnęła i przytuliła się do niego, zatrzymując ich w tym miejscu.

- Wiem, moje słońce - powiedziała. - Zapewniam, nie chcę znowu stracić ciebie i dzieci na lata. Tym razem to ja będę decydować o przebiegu spotkania. Zobaczysz.

Złote Imperium

Elra zamruczał i przycisnął ją do siebie mocno.

- Gdybyś miała jakiekolwiek problemy, przekaż mi przez Neatana, to przyjdę ci pomóc - obiecał.

Złote Imperium


- Możemy być cały czas w kontakcie, jeśli to cię uspokoi - zasugerowała Dana.

Złote Imperium

- Doskonały pomysł - pochwalił Elra. - Tak właśnie zrobimy. Dziękuję, kochanie.