17. Wredne i rogate

[Akayla]

Elra zamrugał, a Fabia chrząknęła.

- Właściwie, z powodów w które wolelibyśmy nie wnikać, przydałaby nam się pomoc maga medyka - przyznała.

- Żaden problem - zapewnił Elra. - Cieszę się, że już wszystko dobrze - dodał do Isaku, bo ten nie wyglądał na naćpanego. Ani na kogoś na głodzie. - Wiecie co, w takim razie służba doprowadzi was do komnat i przyślę wam tego medyka, zaczekamy na was z obiadem.

[Cerro]

Isaku spróbował protestować, ale ponieważ Fabia nie protestowała, to przestał. Bo w końcu narozrabiał i musiał chwilę być grzeczny.

- I po co się tak spieszyliśmy? - westchnęła Dana, gdy odeszli.

Kiedy wreszcie zebrali się na obiedzie, na którym nikt nie miał szkła w plecach, Isaku przeszedł do rzeczy:

- Syrus do ciebie dotarł z moją prośbą?

[Akayla]

Elra potaknął.

- Za to ja nie dotarłem do Ravkena - dodał. - Spróbuję znów się do niego dobić, kiedy zjemy. Za to z Bergiem udało mi się porozmawiać, mówił, że zaczęli już kroić tego potwora, którego złapali.

[Cerro]

- Tak naprawdę zostawiłem badanie go ojcu i cioci, więc nie trzymam ręki na pulsie - powiedział. - Dla mnie kluczowe, że najwyraźniej przeszedł przez dobrze nam znane wymiary... Planuję pobrać krew od Pradawnych na Północy i spróbować z jej użyciem wyrobić jakiś bardziej obiecujący ślad ich bytności. Tylko Nithael nie chce mnie wpuścić do Królestwa - naskarżył.

[Akayla]

Elra zmarszczył brwi.

- Szantażuje cię, żebyś nas tam zabrał, co? - zgadł.

[Cerro]

- Tak, być może trochę dlatego, że zupełnie zignorowałem kiedy kazał mi was zaprosić - powiedział Isaku. - Uważa że go prześladujesz odnośnie wykorzystania waszych pieniędzy i że niesłusznie - powiedział Danie.

-Prześladuję - przyznała.

[Akayla]

Elra mruknął.

- Zostawię ci rozmowę z nim na ten temat, co? - zaproponował Danie. Bo cieszył się, że podejmuje inicjatywę i nie chciał się jej w to wtrącać.

[Cerro]

- Ale pojedziecie ze mną na Północ? - upewnił się Isaku.

Bo Elra i Dana mogli wyobrażać sobie wszystko, ale jeśli by mieli podwalić go u Nithaela, to zemsta Svarianina miała wisieć nad Isaku po kres świata. A tego nie chciał.

[Akayla]

- Pojedziemy - uspokoił go Elra. - Chcesz żebym mu powiedział, że ma cię nie szantażować w ten sposób, czy wolisz żeby zostawił tę sprawę tobie? - zapytał jeszcze.

[Cerro]

- Naprawdę wierzysz, że masz moc, by zatrzymać Nithaela... Szantaże, knucia, intrygi, złośliwość i cokolwiek? - spytał Isaku.