19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Cerro]

Ocean - Stary Świat

- Nawet nie wiem jak miałabym to zrobić i bardzo wątpię - prychnęła Maula.

- No dalej - zachęcił Lukas. - Potrafisz.

- Nie chcę być jakimś kurczakiem.

- Spróbuj chociaż. Powtarzaj za mną: "kra - kra".

Uskoczył spiesznie, gdy Maula na niego spojrzała, bo nie chciał zebrać po raz drugi. Westchnęła ciężko i przez chwilę z wyraźną konfuzją unosiła i opuszczała ręce, jakby naprawdę była ptakiem.

A potem wyleciała z łoża pod postacią kruka i wylądowała obok Syrusa na oparciu krzesła. Sylwetka się zgadzała, chociaż jej pióra były białe, tak samo jak długie pazurki. Mocny dziób i nóżki również miały blady, białawy kolor. Łypnęła na Syrusa szkarłatnym okiem, podskoczyła kilka razy w miejscu, a potem wróciła do łóżka. Tam również skakała chwilę, nim udało się jej zmienić w człowieka.

[Akayla]

Ocean - Stary Świat

Syrus zakrakał pogodnie, zeskoczył z oparcia i zmienił się w człowieka w powietrzu.

- Przez pióra słońce nie parzy, trzeba tylko chować łapki - zapewnił ją. Bawił się dosyć dobrze. - A spróbuj pomyśleć, że chciałabyś się znaleźć na środku kajuty? - podsunął. - Wyobrażenie sobie miejsca trochę pomaga.

[Cerro]

Ocean - Stary Świat

- Ale musisz chyba zrobić krok - powiedział Lukas, kiedy wyobrażanie sobie Mauli stało się już niemal fizyczne.

Westchnęła. Była w tym zapowiedź rychłego wyrzucenia ich oknem. Wstała jednak, poprawiła koc i postąpiła krok.

Znalazła się pośrodku kajuty i po raz pierwszy uśmiechnęła z tryumfem.

- Szkoda, że nie mogę cię zwolnić - stwierdziła, tak samo wskakując z powrotem do łóżka. - Precz. Wróćcie, kiedy znajdziecie nam zatokę.

Naprawdę miała migrenę. I dość ich obu.

[Akayla]

Ocean - Stary Świat

Oczywiście że nie mogła, i wcale nie przez to że wiedział za dużo. Był przecież jej zwiadowcą, zapasem i ubezpieczeniem. Postanowił więc nie brać tego komentarza za bardzo do siebie.

Ukłonił się i zniknął na Sokoła, posłać Lenę ze smokami na rozeznanie, uznawszy że poprzedni rozkaz wciąż obowiązuje.


Twierdza - Stary Świat

Adhara obudziła się ponownie po nieco ponad dwóch godzinach. Zeskoczyła na podłogę ze stukotem pazurków i zmieniła się w człowieka. Isaku wciąż spał, ale rzuciła na niego jeszcze kilka zaklęć, żeby upewnić się, że ten stan rzeczy się nie zmieni przedwcześnie - Kaede uprzedziła ją o jego lęku przed dotykiem - i że w swoim śnie nie będzie czuć bólu.

Kiedy skończyła i sprawdziła że zaklęcia na pewno działają, zabrała się do pracy.

Ściągnęła z niego bandaże i przebadała go solidnie, skupiając się na początek na organach wewnętrznych. Upewniwszy się, że przynajmniej tam Isaku nie ma już żadnych niewygojonych uszkodzeń, skupiła się na wszystkim innym. Jego biednej głowie, na początek.

Starannie wyczyściła mu uszkodzone zęby, spiłowała trochę miejsca złamań i obłożyła troskliwie maścią Ainara. Dziwny żel dość szybko przybrał niby to twardą, ale jednak elastyczną postać i zaczął regenerować ubytki w tkankach.

Przy okazji zajrzała Isaku do gardła, skrzywiła się, stwierdzając że ta część będzie wyzwaniem i zajęła się jednak jego twarzą.

Zdarła mu wypalony napis z czoła razem ze skórą, ślady po oliwie wycinała i regenerowała kawałeczek po kawałeczku. Nigdy nie usuwała tkanki po bliznach, ale wiedziała przynajmniej w teorii, jak należy to zrobić - nie chciała więc porywać się na całe długości śladów na raz.

Kiedy skończyła z jednym, pomyślała, że może jednak nałoży mu maść Ainara na poparzoną czaszkę teraz, żeby zobaczyć, czy przyniesie jakieś efekty. Kiedy skończyła ze skrobaniem i smarowaniem, wróciła do zacieków. Robota była długa i mozolna - usunęła może połowę, nim uznała, że najwyższy czas kończyć na teraz. Isaku spał już dość długo, powinien coś znów zjeść i wypić.

Jego czoło wygoiło się już, również na wypalonej czaszce widziała postępy. Zostawiła więc maść i opatrzyła mu głowę świeżym bandażem. Zebrała wycięte kawałki skóry - spali je gdzieś z dala stąd, albo da Remie czy coś - sprzątnęła i wyszła. Wróciła z tacką z dzbankiem wody, kubkiem, miską gęstej zupy i talerzem z mięsem i warzywami (w tym również sercowatym pomidorem z jej upraw). Pokroiła wszystko na drobno i dopiero wtedy wybudziła Isaku.

[Cerro]

Twierdza - Stary Świat

Isaku zatrzepotał powiekami i pierwszym co zrobił, było gwałtowne skulenie się w kłębek i osłonięcie popalonej głowy rękami jakby spodziewał się z jej strony gradu ciosów. Zajęło mu chwilę zdanie sobie sprawy, że leży w łóżku i jest bezpieczny. Przewrócił się na bok i ledwie zobaczył jedzenie, złapał nie kubek, ale cały dzban wody i zabrał się za pochłanianie go, jakby woda była najbardziej deficytowym towarem na świecie.

[Akayla]

Twierdza - Stary Świat

- Może troszkę wolniej? - zasugerowała łagodnie Adhara. Usiadła przy nim na łóżku, z rękami na kolanach. - Nie zabiorę ci go. I uwaga na zęby - dodała. - Odrastają ci, będą boleć jeśli o nie stukniesz albo coś ugryziesz.


Ocean - Stary Świat

Syrus wrócił do Mauli z mapami. Zastukał do drzwi jej kajuty.

[Cerro]

Twierdza - Stary Świat

- Wiem, nie jestem głupi - powiedział na jej zapewnienia, ale i tak osuszył dzbanek, i skrzywił się, kiedy walnął się nim w zęby.

Usiadł i popatrzył na jedzenie, ale od całej tej wypitej wody było mu niedobrze. Podniósł i obrócił w palcach pomidora, a potem odłożył go na miejsce. Potem wziął łyżkę i zabrał się za zupę. Grzebał w niej niemal z nabożnym skupieniem przed każdym uniesieniem jej do ust.


Ocean - Stary Świat

- Wejdź - jęknęła Maula, leżąca z poduszką pod głową. Rzuciła nią w pierwszego psa, który zaszczekał na Syrusa i biedny futrzak uciekł pod fotel, przynajmniej po cichu.

[Akayla]

Twierdza - Stary Świat

- Zostawiłam kilka z tych pomidorów, które mi dałeś, i zaczęłam je uprawiać - mruknęła cicho po chwili milczenia. - Nakarmiłam już nimi trochę ludzi. W kuchni bardzo je chwalą.



Ocean - Stary Świat

- Mam mapy trzech wysepek, które wyglądają dobrze - wyjaśnił Syrus szeptem. Wiedział, że i tak doskonale go usłyszy, a nie chciał urazić jej bolącej głowy.

Po cichu zamknął za sobą i podszedł, by podać jej papiery.

[Cerro]

Twierdza - Stary Świat

Myśli Isaku powędrowały w kierunku jego własnych upraw. Kiedy Augustus zorientuje się w jego nieobecności - a nastąpi to pewnie za dzień lub dwa, gdy czarnoksiężnik przyniesie na Mrefu moc - będzie pewnie go tam szukał. Miał wrażenie, że już o to pytał, ale zrobił to ponownie:

- Ewakuowaliście moją wyspę?

I było coś jeszcze. Powinieneś wrócić. Chwilowa ulga zupełnie zaślepiła go na prosty fakt, który przez tygodnie był jego jedyną w miarę jasną myślą.

- Muszę wrócić - powiedział z przekonaniem. - Nie powinienem nigdy odchodzić. To jedyne, co ich hamuje.



Ocean - Stary Świat

Maula przewróciła się na plecy i wzięła od niego mapy. Przejrzała je jedna po drugiej.

- Ta wydaje się w porządku - stwierdziła, podając mu mapę wybranej wyspy, w samym sercu oceanu kiedyś zaatakowanego przez wampirzą zarazę.

Tam Czarnoksiężnik nie powinien ich szukać.

- Jeżeli jest skażona, niech magowie ją oczyszczą - dodała. - Przynajmniej samą wyspę, żebyśmy mogli tam zejść i mieli słodką wodę.

[Akayla]

Twierdza - Stary Świat

- Tylko Fabię, Leesa i Flokiego - odrzekła z nagłym przerażeniem. Nieśmiertelni, służba i konie... mogło już być za późno. - Spróbuję się dowiedzieć, co z resztą. I tak, wiemy - zapewniła go cicho. - Zaatakowaliśmy Rakodi, Isaku. Zabiliby cię, żeby zwolnić ten hamulec. Jeśli tam wrócisz, umrzesz.


Ocean - Stary Świat

- Hai - odrzekł Syrus, wziął mapę i poszedł do Lukasa, żeby go zawiadomić o rozkazach.