19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Cerro]

Twierdza - Stary Świat

Isaku spojrzał na nią, a potem rzucił się do ucieczki przed jej osobą, niezbyt daleko, bo skutecznie tyrpnął przy tym głową w ścianę i tam skulił się, cokolwiek ogłuszony, oddychając płytko i szybko, z palcami wczepionymi w to, co udało jej się odtworzyć z jego włosów. Przynajmniej przestał wypruwać sobie żyły z szyi, przynajmniej póki zaklęcie Adhary działało.

[Akayla]

Twierdza - Stary Świat

- Jeśli chcesz iść się bić, język jest ci niezbędnie potrzebny - zwróciła mu łagodnie uwagę, nie podchodząc jednak bliżej. - Przepraszam cię. Nie przypuszczałam, że cię to przerazi - dodała ze skruchą.

[Cerro]

Twierdza - Stary Świat

- Nie zamierzałem nikogo zalizać na śmierć - wycedził Isaku.

Opuścił powoli ręce i spojrzał na nią. Musiała wyciąć sobie cały język, idiotka. Chwycił się za szczękę i przez chwilę przesuwał nią lekko w lewo i w prawo, jakby zastanawiał się, w którym kierunku ją wyrwać.

Wreszcie uznał, że potrzebuje kąpieli i poszedł się w całości zanurzyć w porzuconej balii, zrzucając po drodze prześcieradło.

Albo utonąć.

- Dziękuję - dodał z dna.

[Akayla]

Twierdza - Stary Świat

- To nic takiego - zapewniła go cicho.

Potem rozległo się pukanie do drzwi.

- Fabia - uświadomiła go Adhara.

[Cerro]

Twierdza - Stary Świat

- Dla mnie to bardzo dużo - zaprzeczył Isaku.

Wynurzył się z wody i zdał sobie sprawę, że to on jest tutaj osobą z językiem. Tylko że chyba nie wiedział już jak go używać. Wydał z siebie dźwięk, który był właściwie potakującym, głośnym burknięciem, a nie prawdziwym słowem.

[Akayla]

Twierdza - Stary Świat

Fabia więc nieśmiało wsunęła się do środka.

- Isaku! - jęknęła na jego widok i natychmiast przypadła do niego, chcąc go uściskać. Jedna jej ręka zdążyła musnąć jego ramię nim się powstrzymała, szarpiąc ramionami do tyłu, jakby ją oparzył. Zapomniała się, a przecież nie chciała go skrzywdzić.

Zająknęła się.

- Przepraszam. Uprzedzali. Mogę? - wykrztusiła z siebie wreszcie.

[Cerro]

Twierdza - Stary Świat

Dobrze, że balia była ciężka, bo Isaku rzucił się do tyłu tak gwałtownie, że inaczej wylałby całą jej zawartość i siebie na podłogę. Ochlapał muśnięte miejsce i potarł tak gwałtownie, że aż się zaczerwieniło, kręcąc przy tym głową. Wreszcie wyskoczył z balii, zawinął się w prześcieradło i najzwyczajniej czmychnął w przeciwległy kąt pokoju, tam naciągając materiał na głowę i czoło jakby jeszcze istniał ku temu powód.

[Akayla]

Twierdza - Stary Świat

Oczy Fabii zaszły łzami.

- Co on ci zrobił... - szepnęła łamiącym się głosem.

Adhara, w międzyczasie, wymknęła się z pokoju. Zamierzała czuwać w pobliżu drzwi, na wypadek jakby Isaku potrzebował pomocy, ale chciała dać jemu i Fabii choć odrobinę prywatności.

[Cerro]

Twierdza - Stary Świat

- J-j-j-j-j-j... ja - zmusił się Isaku.

To nawet nie było aż takie trudne. Miał słabszy głos i problem z wydobyciem z siebie słowa, ale pamiętał jak się mówi. Może nie było to dziwne, skoro potrafił mówić niewerbalnie i ciągle myślał słowami - ale sam już momentami nie widział siebie jako człowieka, więc było to w jego oczach pozytywne zaskoczenie.

- Ja nie pamiętam - powiedział powoli, przyciskając dwa palce gdzieś między obojczykami, jakby mu to w czymś pomagało. - Większości. Zazwyczaj.

Jest twój, twój, to część ciebie, używasz go, jest twój, powiedział sobie, bo zdawało się, że język znowu zaczyna mu puchnąć, a powietrza jakby brakuje.

[Akayla]

Twierdza - Stary Świat

Adhara za ścianą bardzo subtelnie wzmocniła zaklęcie udrażniające drogi oddechowe. Wydawało jej się, że Isaku, przynajmniej chwilowo, trzyma nawrót lęku pod kontrolą, ale też że użyłby pomocy z mimowolną reakcją organizmu.

Fabia powoli pokręciła głową, przygryzając wargę.

- To pewnie lepiej - przyznała cichutko, płaczliwie.

Zawahała się wyraźnie, a potem jednak przysunęła się do niego bliżej. Usiadła obok, wyraźnie walcząc z łzami... i przegrała. Gwałtownie wcisnęła twarz w kolana i rozszlochała się na dobre.

- Ja... tak strasznie cię przepraszam - wychlipała żałośnie. Naprawdę się cieszyła, że przetrwał i wrócił... i czuła że powinna to okazywać, ale, przynajmniej w tej chwili, nie potrafiła.