Kingdom of North

- Wygląda jak coś z koszmarów - przyznała Yuki. - Polećmy zerknąć. Mam nadzieję, że to robactwo sypia nocą - dodała.

Inaczej mogą obudzić się zjedzeni.

- Mówił że najwięcej ich koło południa - wspomniał Tau.

No bo gdyby wyłaziły w nocy, to już by byli zeżarci, prawda?

Polecieli w kierunku, gdzie szramy w pustkowiu zdawały się zbiegać. Im bliżej byli, tym szerze się stawały. Wreszcie, ich oczom ukazał się brzeg gigantycznego, spiralnie skręconego leja, w który wpadały wszystkie rowy w soli.

I'wai sapnął - w samym centrum tej konstrukcji znajdowała się czarna, okrągła przepaść. Była dość duża, by mógł się w niej zmieścić Tafu wraz z pasażerami.

Tau przyglądał się temu chwilę.

- Potwór czy jaskinia, jak myślicie?

Yuki wychyliła się ze smoka i spróbowała wywęszyć odpowiedź.

Czuć było głównie solą. I padliną. Potwór czy jaskinia, zwierzętom najwyraźniej zdarzało się wpadać do dołu.

Yuki pokręciła głową.

- Czuć trupy - podsumowała. - Jeśli to potwór, to nie ma zapachu innego niż to pustkowie. Ale tak czy inaczej, nie wlatywałabym tam. Szkoda że nie mamy ze sobą żadnych magicznych sond.

Tau przytaknął jej pomrukiem.

- Odnotuje, gdzie to jest - uznał. - Zawsze będzie można wrócić się tu z taką. Albo w ogóle przysłać kogoś z laboratorium, pewnie by się ucieszyli.

- Racja. Jeśli się nie przesunie - powiedziała Yuki. - Lećmy dalej. Mam nadzieję, że w ogóle znajdziemy jakieś względnie bezpieczne miejsce na następny obóz.

- Jeszcze jest czas - mruknął Tau, zerkając na słońce. Do wieczora zostało im jeszcze dobre kilka godzin. Ale pewnie powinni zrobić sobie przerwę, ze względu na Pies.

Pozostawili za sobą lej i znaleźli kawałek gruntu, który wyglądał na stabilny. Sól była już o tej porze wygrzana słońcem i niemal paliła w dotyku. Tafu ewidentnie czuł się w tych warunkach zupełnie komfortowo, za to I'wai, który nie nosił typowego obuwia, przestępował z łapy na łapę, dopóki Tau się nie zlitował i nie pomógł mu wyciągnąć i rozłożyć koca, dla izolacji.

Skrzydlaty odetchnął z ulgą, przycupnąwszy na swoim miejscu.

- Chcecie się schować w cieniu? - zaoferował, rozpościerając szeroko skrzydła. I tak musieli dać Pies tak z pół godzinki na oddech, kiedy już wypije podsuniętą jej przez Yuki wodę.

- Co z tobą? - spytała Yuki, korzystając jednak z propozycji, bo cień Tafu był... raczej dość gorący.

I'wai uniósł jedną szponiastą łapę, żeby mogła sobie zobaczyć. Skrzydlaty nosił na niej coś przypominającego elastyczny but z uciętym noskiem i dziurą z tyłu - osłaniał najwrażliwszą, środkową część stopy, ale już nie wyposażone w wielkie, hakowate szpony palce.

- Parzyło mnie po prostu - wyjaśnił. - Zwłaszcza że tam na górze jest znacznie zimniej. Za chwilę bym się przyzwyczaił, ale kocyk też jest dobry - zapewnił.

Uniósł rękę i ubił jakiegoś owada, który usiadł mu na ramieniu. Wspomnienie po południowym roju chyba ich odnalazło.