16.2: Wywiad z wampirem

[Akayla]

Złote Imperium

Elra wyglądał trochę, jakby coś w nim umarło. Ale po prostu zaprzeczył.

[Cerro]

Złote Imperium

- Ja jadłam - przyznała Dana - ale zawołam ci po kolację - dodała, wstała raźno i pobiegła to zrobić.

- Hahahahahaha - podsumował Neatan do Elry. - Następnym razem jak Karai będzie ją chciał, radzę zaproponować mu coś mniej drastycznego, wysadzenie pałacu czy coś.

[Akayla]

Złote Imperium

- Dziękuję. Brzmi jakby szczerze miał dobre chęci - przyznał Elra uczciwie. - Chociaż wyszło jak wyszło...

[Cerro]

Złote Imperium

Dana uśmiechnęła się ślicznie do niego. Wróciła na łóżko i otworzyła książkę, tym razem wyciągnięta na brzuchu, podczas gdy służba wniosła posiłek i zastawiła stół dla jednej osoby.

[Akayla]

Złote Imperium

Kiedy wyszli, Elra poszedł i siadł, przybity. W akcie zemsty, nie zamierzał informować Dany o wydarzeniach tygodnia. Chociaż nie wiedział, na ile to będzie skuteczne wobec obecności Neatana.

[Cerro]

Złote Imperium

Dana miała ochotę pytać, ale nie pytała. W końcu miała być dobrą żoną. Więc była. Dobrą i cichą, i czekającą cierpliwie. Tylko trudno się jej czytało, więc wkrótce wbijała wzrok w jedno miejsce książki, zachowując pogodę jedynie na twarzy.

I tak sobie spędzili najbliższe pół godziny, w ciszy, kiedy tylko jedno z nich jadło.

[Akayla]

Złote Imperium

Kiedy Elra skończył, poszedł się rozebrać i bezsilnie padł na łóżko obok Dany. Wyglądał trochę jak rozpaczające dziecko. Tylko takie duże.

[Cerro]

Złote Imperium

Dana wstała, odłożyła książkę, zdjęła szlafrok i położyła się obok, przytulając do niego. Tak troszkę, nie nachalnie. No jak dobra żona.

[Akayla]

Złote Imperium

Elra miał ochotę się rozpłakać, ale nie chciał, żeby czuła się odrzucona, więc objął ją i przytulił.

[Cerro]

Złote Imperium

Danie ciężko było uwierzyć, że po tygodniu rozłąki została OBJĘTA. Ale westchnęła cicho i wtuliła się w Elrę, żeby jakoś zasnąć.