Kingdom of North

Złote Imperium

Elra wyglądał trochę, jakby coś w nim umarło. Ale po prostu zaprzeczył.

Złote Imperium

- Ja jadłam - przyznała Dana - ale zawołam ci po kolację - dodała, wstała raźno i pobiegła to zrobić.

- Hahahahahaha - podsumował Neatan do Elry. - Następnym razem jak Karai będzie ją chciał, radzę zaproponować mu coś mniej drastycznego, wysadzenie pałacu czy coś.

Złote Imperium

- Dziękuję. Brzmi jakby szczerze miał dobre chęci - przyznał Elra uczciwie. - Chociaż wyszło jak wyszło...

Złote Imperium

Dana uśmiechnęła się ślicznie do niego. Wróciła na łóżko i otworzyła książkę, tym razem wyciągnięta na brzuchu, podczas gdy służba wniosła posiłek i zastawiła stół dla jednej osoby.

Złote Imperium

Kiedy wyszli, Elra poszedł i siadł, przybity. W akcie zemsty, nie zamierzał informować Dany o wydarzeniach tygodnia. Chociaż nie wiedział, na ile to będzie skuteczne wobec obecności Neatana.

Złote Imperium

Dana miała ochotę pytać, ale nie pytała. W końcu miała być dobrą żoną. Więc była. Dobrą i cichą, i czekającą cierpliwie. Tylko trudno się jej czytało, więc wkrótce wbijała wzrok w jedno miejsce książki, zachowując pogodę jedynie na twarzy.

I tak sobie spędzili najbliższe pół godziny, w ciszy, kiedy tylko jedno z nich jadło.

Złote Imperium

Kiedy Elra skończył, poszedł się rozebrać i bezsilnie padł na łóżko obok Dany. Wyglądał trochę jak rozpaczające dziecko. Tylko takie duże.

Złote Imperium

Dana wstała, odłożyła książkę, zdjęła szlafrok i położyła się obok, przytulając do niego. Tak troszkę, nie nachalnie. No jak dobra żona.

Złote Imperium

Elra miał ochotę się rozpłakać, ale nie chciał, żeby czuła się odrzucona, więc objął ją i przytulił.

Złote Imperium

Danie ciężko było uwierzyć, że po tygodniu rozłąki została OBJĘTA. Ale westchnęła cicho i wtuliła się w Elrę, żeby jakoś zasnąć.