Kingdom of North

Złote Imperium

Elra milczał chwilę.

- W niczym - powiedział wreszcie. - Dziękuję ci.

I wrócił się do pałacu, jeszcze bardziej wściekły niż przedtem. Po powrocie przebrał się, wszedł do gabinetu i zabrał się za agresywne skrobanie po dokumentach.

Złote Imperium

Dana wytrzymała może kwadrans. Potem odłożyła długopis, wstała i zaczęła składać dokumenty i księgi.

- Przepraszam, nie mogę tego znieść, BOJĘ SIĘ CIEBIE, kiedy tak się wściekasz - powiedziała. - Idę z tym do komnat. Do wieczora - rzuciła, dźwignęła ogromny stos i wyszła, puknąwszy w drzwi łokciem, żeby jej ktoś otworzył.

Złote Imperium

- W porządku. Przepraszam. To nie na ciebie - powiedział Elra, zerkając na nią, zanim kusznik jej otworzył i wyszła.

Do wieczora zdążył wyładować swoją złość na papierze i długopisie, więc do Dany wrócił już spokojny.

Złote Imperium

Gdy wszedł, Dana wyszła, zawołać po kolację, a potem usiadła przy stole. Bez słowa czekała aż służba porozstawia wszystko, a Elra usiądzie.

- Smacznego - powiedziała wtedy cicho.

Nie jadła śniadania, na obiad zjadła niewiele i z głodu aż ją mdliło, więc jadła niewiele, ale łapczywie.

Złote Imperium

- Smacznego - odrzekł Elra i też zaczął jeść. Trochę wolniej, bo najadł się w czasie obiadu. - Przepraszam - powiedział cicho. - Nie powinienem był dziś na ciebie krzyczeć. Czy moglibyśmy... udawać, że nic się nie stało i przywitać się w końcu jak należy?

Złote Imperium

- Nie sądzę, żeby to był dobry pomysł - powiedziała Dana. - Jeżeli jestem według ciebie namolna, kiedykolwiek, to chciałabym o tym wiedzieć. Nigdy nie miałam wrażenia, że cię zamęczam, ale rano brzmiałeś, jakby tak właśnie było.

Złote Imperium

- Nigdy nie byłaś namolna - stwierdził Elra. - Jeśli cokolwiek, od powrotu ze Świątyni jesteś aż nadto powściągliwa, malutka. Rano też mnie nie zamęczałaś, usiłowaliśmy się tylko porozumieć. I przykro mi, że wyszło jak wyszło - zaznaczył.

Złote Imperium

- Mówiłam ci - mruknęła. - Miałam wrażenie, że jesteś jakiś oschły. Wiem, byłeś zmęczony.

Złote Imperium

- Przepraszam - wymruczał. Objął ją ramieniem i pocałował czule w bok głowy. - Naprawdę nie chciałem żebyś się tak poczuła.

Złote Imperium

- Wiem - powiedziała cicho Dana, w końcu całując również jego, prosto w usta.