Kingdom of North

Wyspa - Stary Świat

- Nie szkodzi - zapewnił Isaku.

Nie miał jakichkolwiek wielkich emocji w związku z tym, że Berg jednak to wywlekł i naraził go na nowy atak paniki. Właściwie czuł się przez cały czas jakby jego umysł wisiał w gęstej mgle. Kiedy analizował swoje zachowania z ostatnich godzin - musiał do tego się skupić, ale zdarzało mu się to czasami przed zaśnięciem - zdawał sobie sprawę, że przez większość czasu jest absolutnie bierny, nie podejmuje żadnych decyzji, nie ma żadnych konkretnych preferencji wobec najprostszych rzeczy.

Może był nieodwracalnie upośledzony - ale jeśli tak, to nie czuł wobec tego faktu strachu ani rozpaczy, raczej głęboką bezsilność.

- Brunhilda wspomniała o Lisie - rzekł po chwili ciszy.

Wyspa - Stary Świat

Berg kiwnął głową.

- Nie mam pojęcia, gdzie jest - przyznał. - Rocher też nie. Zniknął.

Milczał chwilę.

- Kiedy przyszedł, w pierwszej chwili myślałem że majaczę - przyznał.

Wyspa - Stary Świat

- Skoro to był... - Isaku westchnął. - Nasz lis. Jeśli to on. Pewnie jest z Czerwonymi. Tam go rozumieją. Pojawią się tutaj, gdy skończą.

Wyspa - Stary Świat

- Bardzo możliwe - przyznał Berg. - Pewnie wyskoczył z juków zanim Kellam nas tu zabrał.

Przez chwilę panowało milczenie.

- Co się stało z Fabianą? I Leesem? - zapytał wreszcie. - Czy... czy wszystko z nimi dobrze?

Wyspa - Stary Świat

Isaku kiwnął głową.

- Są bezpieczni - potwierdził.

Wyspa - Stary Świat

- Całe szczęście - odetchnął Berg. Tylko tego by brakowało. Milczał chwilę. - Jeśli mógłbym kiedyś zrobić cokolwiek, dla ciebie albo dla nich, powiedz - poprosił cicho.

Wyspa - Stary Świat

- Nie mów Leesowi - poradził Isaku. - Zabierze ci najlepsze konie.

Wyspa - Stary Świat

Berg roześmiał się ciepło.

- Może jakiegoś wam podaruję, kiedy to szaleństwo się skończy - odrzekł z łagodnym rozbawieniem.

Wyspa - Stary Świat

- Zobaczymy - powiedział Isaku.

Dziwnie mu było w tej nowej rzeczywistości, gdy wszyscy byli jakoś milsi i wdzięczniejsi, i pełni tego cholernego współczucia, zwłaszcza z jego uszczuplonymi możliwościami umysłowymi. Jednocześnie odrzucanie tego nie wydawało się właściwe.

Po długiej chwili rozprawił się z jabłkiem i wstał ze swojego kamienia.

- Chodźmy? - zaproponował.

Wyspa - Stary Świat

Berg przytaknął i podniósł miednicę z czystą wodą.

- Zamierzasz iść spać? - zapytał w drodze powrotnej. - Czy idziemy zobaczyć, czy któryś upiór nie miałby pożyczyć kart?